ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระมหากัปปินเถระ
๑๐๑
ความสุขที่แท้จริง ต้องเป็นความสุขที่เป็นอมตะ และ
เป็นความสุขที่เข้าถึงได้ สัมผัสได้ นั่นคือความสุขที่เกิดจากการ
เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน เป็นสุขล้วนๆ ที่ปราศจากความโลภ
ความโกรธ ความหลง เป็นความสุขที่คู่ไปกับความบริสุทธิ์ จะ
เข้าถึงความสุขนี้ได้ ก็ด้วยวิธีการทำใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย
เท่านั้น เหมือนอย่างพระมหากัปปินะ เมื่อมีความสุขภายในแล้ว
ท่านมักจะอุทานอยู่เสมอๆ ว่า “สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ”
*เรื่องมีอยู่ว่า ในสมัยพุทธกาล มีพระราชาพระองค์หนึ่ง
ทรงพระนามว่า มหากัปปินะ ทุกๆ เช้าพระองค์จะส่งทหารออก
ไปสืบข่าวว่า ขณะนี้มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บังเกิดขึ้น
แล้วหรือยัง ทรงทำเช่นนี้อยู่เป็นเวลานาน ก็ยังไม่ทราบคำตอบ
ต่อมาในวันหนึ่ง ขณะที่พระองค์เสด็จประพาสอุทยาน
พร้อมกับมหาอำมาตย์หนึ่งพันคน เห็นพ่อค้า ๕๐๐ คนเดินทาง
ผ่านมา จึงตรัสถามว่า “ท่านทั้งหลายเดินทางมาจากที่ไหนล่ะ”
พ่อค้ากราบทูลว่า “ข้าพระองค์มาจากเมืองสาวัตถี ซึ่งอยู่ไกล
จากเมืองนี้ ๑๒๐ โยชน์ พระเจ้าข้า” พระองค์ตรัสต่อว่า “ใน
บ้านเมืองของท่าน มีข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ดีหรือ พระราชา
ของพวกท่านตั้งอยู่ในศีลในธรรมดีหรือ”
*มก. เล่ม ๔๑ หน้า ๓๐๔