ธรรมะเพื่อประช: เรื่องราวของกิสาโคตมีเถรี : หน้า 337/581

ธรรมะเพื่อประช กิสาโคตมีเถรี ကော ความเพียรให้กลั่นกล้าสละความยินดียินร้ายทั้งหลายที่มีอยู่ในโลก และฝึกใจให้หยุดให้นิ่งเข้าไปตามลำดับ *ในสมัยพุทธกาล มีหญิงรูปร่างผอมบาง เนื้อตัวสะพรั่ง ไปด้วยเส้นเอ็นคนหนึ่ง ชื่อว่า กิสาโคตมี นางเกิดในสกุลของคน เข็ญใจในกรุงสาวัตถี เมื่อเจริญวัยขึ้นก็เข้าสู่ชีวิตการครองเรือน เหมือนบุคคลทั่วไป ต่อมานางได้คลอดบุตรคนหนึ่ง แต่ครั้นไม่นาน ลูกชายสุดที่รักก็มาเสียชีวิตลง นางเศร้าโศกเสียใจมาก จึงอุ้ม ร่างที่ไร้วิญญาณของลูกน้อยเดินร้องไห้ไปตามบ้านเรือนต่างๆ เพื่อขอยาที่จะทําให้เด็กน้อยฟื้นคืนชีพ ชาวบ้านต่างบอกว่า “ยาที่กินแล้วทำให้คนตายฟื้นไม่มีหรอก” แต่ด้วยความเศร้าโศก และความรักลูกน้อยมาบดบังดวงปัญญา นางจึงยังคงเดินเที่ยว หายาร่าไป โดยไม่ฟังคำทัดทานของผู้ใด กระทั่งมาพบกับบัณฑิตผู้มีปัญญาท่านหนึ่ง เห็นนาง พร่ำพิไรรำพันเป็นทุกข์หนัก จึงบอกให้นางไปหาพระผู้มีพระ ภาคเจ้า เพราะท่านมียาวิเศษ นางคิดว่าพระพุทธองค์คงจะมียาดี ที่ให้ลูกกินแล้วฟื้นได้ จึงอุ้มลูกน้อยไปวัดพระเชตวันมหาวิหาร ทันที นางยืนอยู่ท้ายสุดของพุทธบริษัท และเมื่อเห็นพระผู้มี *มก. เล่ม ๓๓ หน้า ๕๐