ธรรมะเพื่อประช : หน้า 130/581

ธรรมะเพื่อประช พระโสณโกฬิวิสเถระ ๑๒๙ เนื่องอยู่ในใจนั้น เป็นสิ่งที่ต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจเอาจริงเอาจังกัน เพราะการสั่งสมบุญ และการปรารภความเพียรนี้ ต้องทำให้ ต่อเนื่องสม่ำาเสมอ เหมือนเป็นลมหายใจเข้าออกของเราอย่างนั้น ที่จะต้องทํากันทุกเวลานาที ทำกันไปทุกฤดูกาล ไม่ว่าจะเป็น หน้าร้อน หน้าฝนหรือหน้าหนาว ทุกฤดูกาลคือ เวลาแห่งการ สร้างความดี คิดกันอย่างนี้ ใจเราจะได้เกาะเกี่ยวอยู่กับบุญกุศล และหาวิธีการว่าทำอย่างไรใจจึงจะหยุด ทำอย่างไรใจถึงจะนิ่ง ทําอย่างไรจะเข้าถึงพระธรรมกายได้ ถ้าคิดกันอย่างนี้ พญามาร สะดุ้งพรึบทีเดียว เพราะพญามารจะหวั่นไหวต่อผู้มีใจหยุดนิ่ง *พระโสณเถระ ท่านเป็นต้นแบบของผู้ที่ปรารภความ เพียรอย่างไม่ลดละ ไม่ได้เป็นไม่เลิกเด็ดขาด ยอมตายกันเลย เป็นผู้ที่พวกเราควรยึดเอาเป็นแบบอย่าง จะได้มีกำลังใจในการ ทำความเพียร ก่อนมาเกิดในสมัยพุทธกาลนั้น ท่านเป็นลูกชาย ของมหาเศรษฐี ได้มีโอกาสสร้างบรรณศาลาถวายพระปัจเจก- พุทธเจ้า และปูลาดผ้ากัมพลเป็นทางเดินสำหรับพระปัจเจก พุทธเจ้าด้วย ขณะนั้นเอง ลูกเศรษฐีเห็นรัศมีออกจากสรีระของ พระปัจเจกพุทธเจ้า กระทบกับสีของผ้ากัมพลดูแล้วเลื่อมพราย *มก. เล่ม ๓๒ หน้า ๓๖๘