ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
พระมหากัจจายนเถระ
៩៤
พระภาคเจ้าซึ่งประทับนั่งในป่าตามลำพัง จึงเกิดความเลื่อมใส
เอาดอกกรรณิการ์มาทำสักการบูชาด้วยความนอบน้อม ด้วย
ผลบุญนั้น ได้ส่งให้ท่านกลับไปเสวยทิพยสมบัติเหมือนเดิม และ
เวียนวนอยู่ในสุคติภูมิอย่างเดียว ตั้งแต่ภพชาตินั้นมา ท่านไม่
เคยตกไปในอบายภูมิเลย
ครั้นได้มาบังเกิดในยุคสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระ
นามว่า กัสสปะ ท่านเกิดเป็นลูกเศรษฐีในกรุงพาราณสี เมื่อ
พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานแล้ว ท่านได้นำเอาแผ่นอิฐ
ทองคํามีราคาแสนหนึ่งบูชาที่เจดีย์ทองสำหรับบำเพ็ญกัมมัฏฐาน
ได้ตั้งความปรารถนาไว้ว่า “ด้วยผลแห่งบุญนี้ ขอให้สรีระของ
ข้าพระองค์จงมีวรรณะดุจทองคำในทุกภพทุกชาติที่ได้บังเกิด
แล้วด้วยเถิด” เมื่ออธิษฐานจิตมั่นอย่างนั้นแล้ว ก็ตั้งใจทำบุญ
ทะนุบำรุงพุทธศาสนาไม่เคยขาดเลยจนตลอดชีวิต
ครั้นละจากอัตภาพนั้นแล้ว ได้ไปเสวยทิพยสมบัติใน
เทวโลกอีก พอครบหนึ่งพุทธันดร ในพุทธุปบาทกาลนี้ได้ลงมา
เกิดเป็นลูกของพราหมณ์ ซึ่งเป็นปุโรหิตของพระเจ้าจัณฑปัชโชต
ในกรุงอุชเชนี เนื่องจากท่านมีผิวพรรณวรรณะเปล่งปลั่งดั่ง
ทองคํา จึงได้รับการขนานนามว่า กัญจนกุมาร แต่บางท่านก็
เรียกว่า กัจจายนกุมาร เพราะเป็นชื่อของวงศ์สกุล พอเติบใหญ่