ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 297/581

ธรรมะเพื่อประชll เขมาเถรี อัครสาวิกาเบื้องขวา ២៩៦ เวลาในโลกนี้แสนสั้น แต่เวลาหลังจากที่ละโลกไป ยาวนานมาก นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายท่านมองเห็นภัยใน วัฏสงสาร เห็นทุกข์เห็นโทษในอบายภูมิ และมองเห็นสุขในสุคติภูมิ จึงละชั่วทั้งกาย วาจา และใจ หมั่นสั่งสมบุญกุศลอย่างเต็มที่ ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งเป็นประจำสม่ำเสมอ เพื่อให้ชีวิตที่อยู่ในโลกนี้ มีคุณค่า และให้ชีวิตในสัมปรายภพมีความปลอดภัย เราทั้งหลาย ควรนําเนินตามปฏิปทาของบัณฑิตผู้รู้เหล่านั้น ชีวิตเราจะได้ ไม่ผิดพลาด ไม่ควรไปยึดติดในคน สัตว์ สิ่งของทั้งหลายในโลกนี้ แม้กระทั่งสังขารร่างกายของเราที่ได้อัตภาพเป็นมนุษย์นี้ เพื่อ จะได้มาสร้างบารมีให้เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต จึงไม่ควร ไปยึดมั่นถือมั่น ควรแสวงหากายภายในที่แท้จริงคือ พระธรรมกาย ซึ่งจะเป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงของตัวเราเอง ด้วยการหมั่นฝึกฝน ใจให้หยุดนิ่งเป็นประจำทุกวัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย มหาวรรค ว่า “ต๋ พรูมิ อุปสนฺโตติ กาเมสุ อนเปกฺขินํ คนถา ตสฺส น วิชฺชนฺติ อตาริ โส วิสตฺติก๋ เราเรียกผู้ไม่เยื่อใยในกามทั้งหลายนั้นว่า เป็นผู้สงบ เพราะไม่มีกิเลสเป็นเครื่องร้อยรัด จึงข้ามพ้นตัณหาไปได้” ปัจจุบันเราอยู่ในยุคสมัยที่กับกำลังไขลง จากที่เคยมี