ธรรมะเพื่อประช : หน้า 77/581

ธรรมะเพื่อประช พระภัททิยเถระ ๗๖ เมื่อเจ้าชายทั้ง 5 พร้อมทั้งอุบาลีเข้าไปถึงที่ประทับของ พระพุทธองค์ เจ้าชายทั้ง 5 ได้กราบทูลว่า “พระพุทธเจ้าข้า พวกข้าพระองค์ยังมีทิฏฐิมานะอยู่มาก อุบาลีนี้เป็นช่างตัดผมรับใช้ พวกข้าพระองค์มานานแล้ว ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงให้เขา บวชก่อนเถิด พวกหม่อมฉันจะได้อภิวาท ลุกขึ้นรับ กระทำอัญชลี และสามีจิกรรมแก่เขา เพื่อลดทิฏฐิมานะของตนเอง ความ ถือตัวว่าเป็นเจ้าศากยะจะได้หมดไป” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงโปรดให้อุบาลีบวชก่อน และให้ ศากยกุมารบวชทีหลัง หลังจากบวชแล้ว ทุกรูปตั้งใจทำความ เพียรกันเต็มที่ แต่ละรูปได้บรรลุธรรมลุ่มลึกไปตามลำดับ ส่วน พระภัททิยะก็สมปรารถนาเช่นกันคือได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ท่านมีความปีติสุขเบิกบานใจตลอดเวลา เพราะฉะนั้น เวลาที่ ท่านเข้าไปในป่า ไม่ว่าจะอยู่ที่โคนไม้ อยู่เรือนว่างหรือที่ไหนก็ตาม มักจะเปล่งอุทานเสมอๆ ว่า “สุขจริงหนอๆ” พระภิกษุที่เป็นสมมุติสงฆ์ได้ยินดังนั้น ต่างเข้าใจผิดคิด ว่าท่านคงระลึกถึงความสุขเมื่อครั้งยังเป็นกษัตริย์เสวยสุขอยู่ใน ราชสมบัติ จึงพากันไปกราบทูลเรื่องนี้ต่อพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์จึงรับสั่งให้เรียกท่านมา แล้วตรัสถามว่า “ที่ท่านเปล่ง อุทานว่า สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ นั้นจริงหรือ” พระภัททิยะ ทูลรับว่า “เป็นความจริง”