ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
วิสาขามหาอุบาสิกา (พรอันประเสริฐ)
๕๐๖
ข้อ ๕ พระผู้พยาบาลพระอาพาธ มัวแสวงหาภัตตาหาร
เพื่อตน จักนำภัตตาหารไปถวายพระอาพาธจนสายเกินไป
มิเช่นนั้นตนเองก็จะอดอาหาร หากท่านได้ฉันคิลานุปัฏฐากภัต
ของหม่อมฉันแล้ว จักนำภัตตาหารไปถวายพระอาพาธตามเวลา
ตนเองก็จะได้ฉันด้วย
ข้อ 5 เมื่อพระอาพาธไม่ได้เภสัชที่เป็นสัปปายะ อาพาธ
จักกำเริบ หรือจักถึงมรณภาพ หากท่านฉันคิลานเภสัชของ
หม่อมฉันแล้ว อาพาธจักทุเลา และจักไม่มรณภาพ
ข้อ ๗ พระองค์ทรงเห็นอานิสงส์ ๑๐ ประการ ได้ทรง
อนุญาตข้าวยาคูไว้ที่เมืองอันธกวินทะ หม่อมฉันเห็นอานิสงส์
ตามที่พระองค์ตรัสไว้นั้นจึงปรารถนาจะถวายข้าวยาคูเป็นประจำ
แด่สงฆ์
พวกหญิง-
และประการสุดท้าย ข้อ ๔ ภิกษุณีทั้งหลายเปลือยกาย
อาบนํ้าร่วมท่าน้าเดียวกันกับเหล่าหญิงแพศยา
แพศยาพากันเย้ยหยันภิกษุณีว่า พวกท่านกำลังสาว ประพฤติ
พรหมจรรย์จะได้ประโยชน์อะไร ควรบริโภคกามมิใช่หรือ ประพฤติ
พรหมจรรย์ตอนแก่เฒ่า น่าจะเป็นสิ่งที่พวกท่านยึดเอาส่วนทั้ง
สองไว้ได้ เมื่อภิกษุณีถูกพวกหญิงแพศยาเย้ยหยัน ได้เป็นผู้เก้อ
ความเปลือยกายของมาตุคามไม่งาม หม่อมฉันเห็นประโยชน์นี้