ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
พระนันทกเถระ (๒)
๑๖๖
เดินกลับมาจากท่าน้ำพอดี นางเห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้ว
วางหม้อนํ้าลง ยกมือขึ้นไหว้ด้วยจิตเลื่อมใส ได้เรียนถามถึง
วัตถุประสงค์ในการเข้าไปในเมืองของท่าน
พระปัจเจกพุทธเจ้าจึงตรัสบอกให้นางทราบว่ากำลังมา
ชักชวนผู้ใจบุญให้ไปช่วยสร้างที่พำนักเพื่อใช้เป็นที่จําพรรษา
แต่ก็ยังไม่มีใครรับอาสา นางหัวหน้าทาสีอยากจะได้บุญใหญ่ใน
การสร้างที่พักถวายพระปัจเจกพุทธเจ้าเสียเอง แต่เนื่องจาก
เธอมีฐานะยากจนเหลือเกิน จึงไม่แน่ใจว่าจะได้รับอนุญาต
หรือไม่ เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าบอกให้ทราบว่า ขอให้มีศรัทธา
เถอะ ใครๆ ก็สามารถทำได้
นางหัวหน้าทาสีได้กราบเรียนด้วยความดีใจว่า จะขอ
อนุญาตพาเพื่อนๆ ไปช่วยกันสร้างที่พำนักให้ ขอพระคุณเจ้าทั้ง
หลายได้โปรดไปรับภิกษาที่บ้านของดิฉันด้วยเถิด เมื่อได้นิมนต์
เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็รีบมาบอกพวกนางทาสีที่มาตักน้ำด้วยกัน
ว่า “พวกท่านจะยอมเป็นทาสของผู้อื่นอยู่อย่างนี้ตลอดไป หรือ
ว่าต้องการจะพ้นจากความเป็นทาสเล่า” พวกทาสีตอบว่า “อัน
ที่จริงก็อยากพ้นจากความเป็นทาสของคนอื่นในวันนี้นั่นแหละ”
นางหัวหน้าทาสีจึงชักชวนว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันได้นิมนต์
พระมาฉันภัตตาหารที่บ้าน พรุ่งนี้เช้าพวกเธอจงขออนุญาตสามี