ธรรมะเพื่อประช : หน้า 128/581

ธรรมะเพื่อประช พระโสณโกฬิวิสเถระ ๑๒๗ พระรัตนตรัยเป็นสรณะอันเกษม เป็นที่พึ่งที่ระลึกอัน สูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย มีอานุภาพเป็นอจินไตย ยิ่งใหญ่ ไม่มีประมาณ เกินกว่าที่ผู้มีรู้มีญาณจะคาดคะเนเอาได้ ผู้ที่เข้า ถึงพระรัตนตรัย เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระรัตนตรัยจึงจะซาบซึ้ง ในพระคุณอันไม่มีประมาณ เมื่อมีทุกข์ท่านจะช่วยขจัดปัดเป่า ให้พ้นทุกข์ มีสุขแล้วก็ทำให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป ชีวิตของเราจะได้รับ การคุ้มครองดูแลจากท่าน ทำให้ปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง ผู้รู้ทั้งหลายจึงยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกสูงสุดในชีวิต การทําสมาธิภาวนา ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง เป็นวิธีเดียวเท่านั้น ที่จะทำให้เราเข้าไปพบพระรัตนตรัยภายในได้ มีวาระพระบาลีที่พระสิริมัณฑเถระกล่าวไว้ในขุททกนิกาย เถรคาถา ว่า “อโมฆ์ ทิวส์ กยิรา อปเปน พหุเกน วา ย์ ย์ วิวหเต รตฺติ ตทูนนฺตสฺส ชีวิต ควรทําวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์ ไม่ว่าจะน้อย หรือมากก็ตาม เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคล นั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น” ฤดูกาลเข้าพรรษาได้ผ่านพ้นไปแล้ว เหมันตฤดู คือ หน้าหนาวเข้ามาแทน หลายท่านได้ตั้งใจสั่งสมบุญกันมาตลอด