ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระโสณโกฬิวิสเถระ
๑๒๗
พระรัตนตรัยเป็นสรณะอันเกษม
เป็นที่พึ่งที่ระลึกอัน
สูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย มีอานุภาพเป็นอจินไตย ยิ่งใหญ่
ไม่มีประมาณ เกินกว่าที่ผู้มีรู้มีญาณจะคาดคะเนเอาได้ ผู้ที่เข้า
ถึงพระรัตนตรัย เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระรัตนตรัยจึงจะซาบซึ้ง
ในพระคุณอันไม่มีประมาณ เมื่อมีทุกข์ท่านจะช่วยขจัดปัดเป่า
ให้พ้นทุกข์ มีสุขแล้วก็ทำให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป ชีวิตของเราจะได้รับ
การคุ้มครองดูแลจากท่าน ทำให้ปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง
ผู้รู้ทั้งหลายจึงยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกสูงสุดในชีวิต
การทําสมาธิภาวนา ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง เป็นวิธีเดียวเท่านั้น
ที่จะทำให้เราเข้าไปพบพระรัตนตรัยภายในได้
มีวาระพระบาลีที่พระสิริมัณฑเถระกล่าวไว้ในขุททกนิกาย
เถรคาถา ว่า
“อโมฆ์ ทิวส์ กยิรา
อปเปน พหุเกน วา
ย์ ย์ วิวหเต รตฺติ
ตทูนนฺตสฺส ชีวิต
ควรทําวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์ ไม่ว่าจะน้อย
หรือมากก็ตาม เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคล
นั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น”
ฤดูกาลเข้าพรรษาได้ผ่านพ้นไปแล้ว เหมันตฤดู คือ
หน้าหนาวเข้ามาแทน หลายท่านได้ตั้งใจสั่งสมบุญกันมาตลอด