ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
วิสาขามหาอุบาสิกา (สุเมธา ยอด นารี)
๕๒๐
อายตนะหรือกรรมระหว่างพ่อ แม่ และลูก ต้องใกล้เคียงกัน
บางครั้งพ่อแม่มีบุญมากแต่ผู้มีบุญมากที่สมควรจะได้มาเกิดยังไม่มี
พ่อแม่นั้นจึงยังไม่สามารถมีลูกได้ ดังนั้นตั้งแต่สมัยโบราณ
เรามักได้ยินหรือได้เห็นสตรีที่อยากมีลูก ไปทำพิธีบวงสรวงบ้าง
อ้อนวอนขอกับเจ้าพ่อเจ้าแม่บ้าง เซ่นไหว้ผีสางเทวดาด้วยวิธีการ
ต่างๆ บ้าง เป็นต้น
สำหรับผู้มีปัญญาทั้งหลาย หากปรารถนาบุตร ท่านจะ
รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ แล้วอ้อนวอนต่อเทวดา โดยหลักคือ
อ้างถึงบุญที่ตนได้ทําไว้ดีแล้ว ซึ่งคราวก่อนหลวงพ่อได้เล่า
เกี่ยวกับนฬการเทพบุตรผู้มีบุญมาก ผู้เหมาะสมที่จะมาเป็น
พระโอรสของพระนางสุเมธา และพระเจ้าสุรุจิมหาราช
ถึงขนาดพระอินทร์ ต้องอัญเชิญให้ลงมาเกิดในเมืองมนุษย์
เทพบุตรนฬิการเป็นเทพที่สั่งสมบุญไว้มาก ในภพชาติ
ก่อนที่จะมาอุบัติเป็นเทวดานั้น ท่านเกิดเป็นชาวนาผู้มีฐานะดี
อาศัยอยู่ในกรุงพาราณสี ครั้งหนึ่งตัวท่านและบิดาของท่าน
เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง เกิดความเลื่อมใสได้นิมนต์
พระปัจเจกพุทธเจ้าให้ไปฉันภัตตาหารที่บ้าน ได้สร้างบรรณศาลา
ด้วยไม้มะเดื่อ และสร้างสถานที่สำหรับจงกรม แล้วกราบนิมนต์
พระปัจเจกพุทธเจ้าให้อยู่จําพรรษาที่บรรณศาลาหลังนั้น