ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 58/581

ธรรมะเพื่อประชาll พระวนวัจฉะ ผู้อยู่ในป่า ๕๗ เมื่อคลายความกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว พระอริยสาวกย่อมทราบชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจอื่นที่ควรทำ ได้ทำ เสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีกต่อไป” เรื่องของการเวียนว่ายตายเกิดเป็นเรื่องราวที่สําคัญต่อ ทุกชีวิต เราจำเป็นต้องรู้ ไม่รู้ไม่ได้ ไม่รู้แล้วไม่ปลอดภัย เมื่อเรา รู้ก็ต้องเลือกเอาเฉพาะหนทางที่ปลอดภัย ซึ่งเราต้องศึกษาว่า ควรที่จะดำเนินชีวิตไปในทิศทางใด เรามีโอกาสที่ดีกว่าคนอื่น อีกนับหมื่นนับแสนนับล้านคน เพราะมีผู้ที่ยังไม่รู้เรื่องราวของ ชีวิตอีกมาก หากเราหมั่นปฏิบัติธรรมจนสามารถเข้าถึงพระ ธรรมกายที่ชัดใส สว่าง ความทุกข์ ความเบื่อหน่าย ความกลุ้ม หรือความยินดียินร้ายในโลกธรรมทั้งหลายจะหมดสิ้นไป จิตใจ จะใสสะอาดบริสุทธิ์ ถึงแม้ว่าจะยังไม่หมดกิเลส แต่ใจจะไม่ห่าง จากธรรมะ เหมือนเรื่องของพระวนวัจฉเถระ ที่แม้ชีวิตจะมีขึ้น มีลงแต่ก็ไม่ยอมห่างจากธรรมะ เรื่องมีอยู่ว่า "ในกาลแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า กัสสปะ พระ เถระได้มาบังเกิดเป็นลูกของเศรษฐี พอบรรลุนิติภาวะแล้ว *มก. เล่ม ๗๒ หน้า ๔๐๕