ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ปฏาจาราภิกษุณีเถรี
๓๐๖
นั้นไม่เท่ากัน เพราะความตายไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีสัญญาณ
บ่งบอกหรือตักเตือนว่า ชีวิตเราจะดับลงในวันใด เหมือน
ดวงประทีปตั้งอยู่กลางสายลม บางคนจบชีวิตลงในวัยเด็ก
บางคนจบชีวิตลงในวัยหนุ่มสาว บางคนจบชีวิตในวัยชรา
เพราะฉะนั้น เราจึงต้องหมั่นเตือนสติตัวเราเองบ่อยๆ
เพื่อความเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต จงมองสังขารร่างกายเหมือน
หยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้าที่ตั้งอยู่ได้ไม่นาน ในไม่ช้าก็ต้อง
เหือดแห้งไป ชีวิตเราต้องเสื่อมสลายไปในที่สุดเช่นเดียวกัน
เราเองก็ยังไม่รู้ว่าความตายจะมาถึงเราเมื่อไร เพราะชีวิตนี้เป็น
ของน้อย ควรรีบเร่งทำความเพียรสร้างความดีสั่งสมบารมี
ยิ่งๆ ขึ้นไป แล้วชีวิตของเราจะปลอดภัย แม้ประสบทุกข์อัน
ใหญ่หลวง จะผ่านพ้นไปได้ด้วยบารมีที่สั่งสมมาอย่างดีแล้ว
*ในสมัยพุทธกาล มีลูกสาวเศรษฐีคนหนึ่งในเมืองสาวัตถี
มีรูปร่างสวยงามมาก พ่อแม่เลี้ยงดูเป็นอย่างดี ให้อยู่บนปราสาท
ชั้นที่ ๗ มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ต่อมานางไปชอบพอกับคนใช้
ของตัวเอง แล้วพากันหนีออกจากบ้านไปอยู่ในป่า ไม่นานก็
ตั้งครรภ์ ในสมัยโบราณ ธรรมเนียมของผู้ที่จะคลอดบุตรต้อง
*มก. เล่ม ๓๓ หน้า ๒๔