ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
วิสาขามหาอุบาสิกา (ผู้ถึงฝั่ง นิพพาน)
๕๓๗
เป็นบุญ จักไปสู่สุคติ เพราะฉะนั้น พึงทำแต่กรรมงามอันจะ
นำไปสู่สัมปรายภพ สั่งสมไว้ บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของ
สัตว์ทั้งหลายในปรโลก”
เส้นทางสู่ความสุข และความสําเร็จ นอกจากต้อง
อาศัยความรู้และความสามารถแล้ว ยังต้องอาศัยบุญเป็นหลัก
ใหญ่ที่สําคัญ เพราะเกิดเป็นมนุษย์ไม่ว่าจะทำอะไรให้สําเร็จต้อง
อาศัยบุญเป็นพื้นฐาน ถ้ามีบุญน้อย กว่าจะได้ความสุข และ
ความสำเร็จมาแต่ละครั้ง ต้องใช้เวลายาวนาน และยากลำบาก
เหลือเกิน ถ้าหากบุญมากขึ้นก็เหนื่อยน้อยลง ถ้าบุญมากเต็มที่
แทนที่จะต้องวิ่งไปหาความสุข ความสุขและความสำเร็จจะวิ่ง
เข้ามาหาเอง โดยไม่ต้องเหน็ดเหนื่อย อยู่เฉยๆ ก็มีสมบัติมาให้
ใช้ ฟังดูคล้ายเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ แต่สิ่งที่เหลือเชื่อนี่แหละ ได้
บังเกิดขึ้นกับผู้มีบุญญาบารมีมาแล้วมากมาย
ดูอย่างท่านเมณฑกเศรษฐี ท่านโชติกเศรษฐี หรือท่าน
ชฎิลเศรษฐี ท่านได้สมบัติอัศจรรย์ได้สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง
โดยไม่ต้องเสียเวลาแสวงหาทรัพย์ให้ยากลำบาก แต่กว่าจะเป็น
เช่นนี้ได้ ก็เพราะภพชาติในอดีต ท่านมหาเศรษฐีเหล่านั้นได้
สั่งสมบุญไว้มาก เป็นยอดนักเสียสละชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
เพราะฉะนั้นเมื่อถึงขีดถึงคราว บุญจึงส่งผลให้ท่านสมปรารถนา
ในทุกสิ่งคือ ได้ทั้งมนุษย์สมบัติ สวรรค์สมบัติ และนิพพานสมบัติ