ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 78/581

ธรรมะเพื่อประชา พระภัททิยเถระ ท่านได้กราบทูลต่อว่า “เมื่อก่อนข้าพระองค์เป็นพระเจ้า แผ่นดิน แม้ว่าภายในพระนคร ได้จัดการรักษาอย่างเรียบร้อย ภายนอกจะจัดการอารักขาอย่างเข้มแข็ง และทั่วทั้งพระนคร มี การดูแลรักษาอย่างดีทั่วถึงเพียงไรก็ตาม แต่ข้าพระองค์ก็ยังมี ความหวาดกลัวอยู่ แต่บัดนี้ข้าพระองค์อยู่ในเพศบรรพชิต ไม่ว่า จะไปสู่ป่า อยู่ตามโคนไม้ หรือในเรือนว่างก็ดี ข้าพระองค์ไม่มี ความหวาดหวั่นหรือสะดุ้งกลัวเลย ข้าพระองค์พิจารณาเห็น ประโยชน์ของชีวิตนักบวชที่ไม่มีความกังวลอย่างนี้ จึงได้เปล่ง อุทานอยู่เนืองๆ ว่า สุขจริงหนอๆ พระเจ้าข้า” เพราะฉะนั้น ที่ท่านเปล่งอุทานถึงความสุข เพราะว่า ท่านได้เข้าถึงแหล่งแห่งความสุขภายใน เป็นสุขอยู่ในกลาง ธรรมกายที่มีแต่ความสุขล้วนๆ ไม่มีความทุกข์เจือปน ความ เดือดเนื้อร้อนใจก็หมดไป จิตใจเบิกบาน สดชื่น เพราะพระ รัตนตรัยเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข ความเบิกบานใจ ที่ไม่มีสิ่งใด จะมาเปรียบปานได้ ความสุขความเบิกบานจะเกิดขึ้นได้ ต่อเมื่อใจเรา ปราศจากกิเลสเครื่องร้อยรัด ใจจึงขยายออกไปอย่างไม่มี ขอบเขต และในขณะที่ใจขยายออกไป จะมีพลังแผ่ซ่านออก ไปด้วย เป็นพลังแห่งความดี ความบริสุทธิ์ ความปีติสุขขยาย