ธรรมะและมหัศจรรย์แห่งบุญ : หน้า 462/581

ธรรมะเพื่อประช ปุณณเศรษฐี ผู้ไถนาเป็นทอง เหนื่อยก็ส่งยิ้มไปก่อน ៤៦ และพูดจาด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ หาน้ำ หาท่าให้ดื่ม แล้วรีบจัดอาหารให้รับประทาน พลางพูดว่า “วันนี้ ที่น่าอาหารมาช้าเพราะขณะที่กำลังนําอาหารมาให้พี่ ฉันได้เจอ พระระหว่างทาง ผิวพรรณท่านเปล่งปลั่งผ่องใสเหลือเกิน ฉันเห็นแล้วอยากทำบุญ จึงเอาอาหารใส่บาตรทำบุญไปจนหมด จากนั้นก็รีบกลับไปทำอาหารมาให้พี่ ขอให้พี่ตั้งจิตอนุโมทนา ด้วยเถอะนะ” นายบุญใจบุญสมชื่อ แม้จะเหน็ดเหนื่อยมา แต่ครั้น ได้ยินข่าวบุญก็สาธุ และบอกว่า “ดีแล้วน้องเอ๋ยที่ได้ใส่บาตรพระ เพราะเมื่อสักครู่พี่ก็ได้ถวายน้ำบ้วนปาก และไม้ชำระฟันแต่ท่าน ไปเหมือนกัน” ด้วยจิตอันเลื่อมใส กระแสธารแห่งบุญจึงส่งต่อ มาถึงนายบุญทันที หลังจากทานข้าวแล้วก็เอาศีรษะหนุนตัก ภรรยานอนพักผ่อนอยู่ครู่หนึ่ง ตอนนั้นใจสบาย พอลืมตาขึ้นมา มองดูนาที่ไถไปเมื่อเช้า พื้นดินได้กลายเป็นทองคำไปหมด นายบุญจ้องมองด้วยความตะลึง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง จึงถามภรรยาว่า “น้องเห็นไหมนั่นอะไร บริเวณที่พี่ไถนาเมื่อเช้านี้ มันกลายเป็นทองคำเหลืองอร่ามไปหมดแล้ว” ภรรยาก็มองเห็น ทองคําเช่นกัน จึงไปเอาก้อนดินที่กลายเป็นทองนั้น ลองทุบกับ งอนไถ รู้ว่าเป็นทองแน่นอน ทั้งสองต่างรู้สึกปีติในความมหัศจรรย์ แห่งบุญที่สามารถพลิกดินเป็นทองคำได้