1 ครั้ง
ในบทนี้เน้นการรักษาใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อป้องกันความทุกข์ในชีวิต การหยุดนิ่งของใจทำให้นำไปสู่ความสุขและการเห็นหนทางเข้าไปสู่พระรัตนตรัย และขยายถึงความสำคัญของการทำบุญให้ถูกหลักวิชชา ซึ่งจะส่งผลต่ออนาคตและความผ่องใสของจิตใจ ในการให้ทานและลดความตระหนี่ เพื่อให้ได้ผลบุญที่มากมาย.
-การหยุดนิ่งของใจ
-การป้องกันภัยในชีวิต
-การทำบุญตามหลักวิชชา
-ความสุขและความผ่องใสของใจ
-การเข้าไปสู่พระรัตนตรัย