ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 497/581

ธรรมะเพื่อประชll วิสาขามหาอุบาสิกา (สร้างบุพพาราม) ៤៩៦ จักถวายเตียงตั่งฟูกและหมอนเป็นเสนาสนภัณฑ์ จักถวาย สลากภัตด้วยโภชนะอันประณีต เราจักถวายผ้ากาสิกพัสตร์ ผ้าเปลือกไม้ และผ้าฝ้ายเนื้อดีเป็นจีวรทาน เราจักถวายเนยใส เนยข้น น้ำผึ้ง น้ำมัน และน้ำอ้อยเป็นเภสัชทาน ความปรารถนา ทั้งหมดนั้นได้สําเร็จบริบูรณ์ทุกประการแล้ว” เมื่อภิกษุทั้งหลายได้ยินเสียงรำพึงของนาง ต่างรู้สึก แปลกใจที่เสียงนั้นเปล่งเป็นทำนอง จึงกราบทูลพระบรมศาสดา ว่า “พวกข้าพระองค์ไม่เคยเห็นนางวิสาขาร้องเพลงเลย วันนี้ นางมีบุตรและหลานห้อมล้อม แล้วขับเพลงเดินรอบมหาวิหาร นางคงเสียจริตไปแล้วกระมัง” พระบรมศาสดาตรัสว่า “ธิดา ของเราไม่ได้ร้องเพลง แต่ว่าความปรารถนาในการสั่งสมบุญ ของเธอเต็มเปี่ยมบริบูรณ์แล้ว จึงเดินเปล่งอุทานอย่างนั้น” จากนั้น พระพุทธองค์ทรงนำเรื่องราวในอดีตมาตรัสเล่า ให้ฟังว่า นับย้อนหลังไป ๑๐๐,๐๐๐ มหากัป พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่า ปทุมุตตระ ทรงอุบัติขึ้นในโลก พระองค์มีพระ ชนมายุถึง 900,000 ปี มีภิกษุขีณาสพ 900,000 เป็นบริวาร ครั้งนั้น นางวิสาขาเป็นเพื่อนของมหาอุบาสิกาผู้เป็นเลิศในทาง อุปัฏฐากพระพุทธองค์ นางเห็นมหาอุบาสิกาท่านนั้นพูดคุยกับ พระบรมศาสดาด้วยความสนิทสนมคุ้นเคย จึงคิดว่า “เพื่อนเรา