ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 92/581

ธรรมะเพื่อประชาll พระมหากัจจายนเถระ ៩១ เวลาในโลกมนุษย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน เวลาที่ผ่านไปนั้นไม่ผ่านไปเปล่าได้นำเอาความแก่ชราความไม่เที่ยง แห่งสังขารให้เกิดขึ้นกับตัวเรา สําหรับชีวิตของนักสร้างบารมีนั้น ย่อมไม่ปล่อยให้สังขารเสื่อมไปเปล่า แต่จะเก็บเกี่ยวเอาบุญกุศล ไปพร้อมๆ กับเวลาที่สูญเสียไป ยิ่งแก่ บารมียิ่งเพิ่มพูน แก่บุญ แก่บารมี บุญในตัวก็เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน การใช้ชีวิตให้เป็นไปเพื่อ การสร้างบารมีด้วยอย่างนี้ ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ไม่ประมาทในการ นําเนินชีวิต การเกิดมาของผู้นั้นเป็นการเกิดมาอย่างมีคุณค่า ได้ทําหน้าที่ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ในภพชาตินั้นๆ ได้อย่าง สมบูรณ์ มีพุทธพจน์บทหนึ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน ธรรมบท ว่า “ปุญฺญญฺเจ ปุริโส กยิรา ตมฺหิ ฉนฺนํ กยิราถ กยิราเถนํ ปุนปฺปุนํ สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย หากว่าบุรุษพึงทําบุญไซร้ ก็ควรทำบุญนั้นให้บ่อยๆ ควรทําความพอใจในบุญนั้น เพราะการสั่งสมบุญเป็นเหตุน่า ความสุขมาให้” ทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ ล้วนเกิดมาเพื่อแสวงหาความ สุขด้วยกันทั้งนั้น แล้วมีใครรู้บ้างว่า ความสุขที่แท้จริงนั้น เกิด