พระปลงทวัจฉะ : หน้า 144/581

พ ร ะ ป ล น ท ว จ ฉะ (๒) หมู่สัตว์ที่เกิดมาแล้วจำจะต้องตายในโลกนี้ หากได้ทำ กรรมอันใดไว้คือบุญและบาป บุญและบาปทั้งสองประการ นั้นแลเป็นสมบัติของเขา เขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไป อนึ่ง บุญและบาปย่อมเป็นของติดตามเขาไป ประดุจเงา ติดตามตนไป เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรมสะสมไว้ เป็นสมบัติในปรโลก ด้วยว่า บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของ สัตว์ทั้งหลายในปรโลก