ธรรมะและการเข้าถึงแก่นแท้ : หน้า 114/581

ธรรมะเพื่อประชาll พระวักกลิเถระ ๑๑๓ พระภาคเจ้าทั้งเช้าและเย็น เห็นแล้วก็มีความสุขใจ ไม่รู้สึก เบื่อหน่ายในการเฝ้าดูพระวรกายของพระองค์ พระบรมศาสดาทรงรู้ว่าท่านเพียงเลื่อมใสในพระวรกาย ที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ อันตกอยู่ในไตรลักษณ์ เลื่อมใสในสิ่งที่ หาสาระแก่นสารไม่ได้ ไม่ได้มีความเลื่อมใสในธรรมปฏิบัติของ พระองค์ คือไม่ได้ตั้งใจปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงแก่นแท้ของพระ รัตนตรัยภายใน แม้พระพุทธองค์จะทรงรู้ว่า พระภิกษุรูปนี้มีความศรัทธา ยังไม่สมบูรณ์ พระองค์ก็ยังทรงพระกรุณารอคอยความแก่รอบ แห่งญาณของท่าน ถึงแม้ท่านจะเที่ยวติดตามไปดูรูปกายของ พระองค์ทุกๆ วัน วันละหลายเวลา พระองค์ก็มิได้ตรัสสอนอะไร กระทั่งวันหนึ่งญาณของท่านแก่รอบเต็มที่ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ดูก่อนวักกลิ จะมีประโยชน์อะไรที่เธอต้องมาดูร่างกายอัน เปื่อยเน่านี้ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่าเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้น ชื่อว่าเห็นธรรม นั่นคือ ผู้ใดเห็นธรรมกาย ผู้นั้นชื่อว่า เห็นเราตถาคต เพราะตถาคตคือธรรมกายนั่นเอง” แม้พระพุทธองค์จะตรัสสอนอย่างนี้พระวักกลิก็ไม่ยอมละ การมองดูพระรูปอันงดงามของพระองค์ ทั้งไม่ยอมแยกย้ายไป นําเพ็ญสมณธรรมเหมือนภิกษุรูปอื่นๆ พระองค์จึงทรงดำริว่า