พระปิลินทวัจฉะกับการบรรลุธรรม : หน้า 148/581

ธรรมะเพื่อประชาll พระปิลินทวัจฉะ(๒) ๑๔๗ ตำแหน่งเอตทัคคะ คือเป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลายผู้เป็นที่รัก ของเทวดา ก่อนบวชท่านเป็นลูกของพราหมณ์มหาศาล แต่ เนื่องจากท่านเห็นภัยในสังสารวัฏ จึงออกบวชเป็นปริพาชก จน เรียนสําเร็จวิชชาจูฬคันธาระ สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ แล้วยังสามารถรู้วาระจิตของผู้อื่น ท่านเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยลาภ ยศ และสักการะอันเลิศ อาศัยอยู่ในกรุงราชคฤห์ เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้ว ได้เสด็จเข้าไปในกรุงราชคฤห์ พระพุทธองค์ปรารถนา จะอนุเคราะห์ปริพาชกท่านนี้ จึงบันดาลให้วิชชาของปิลินทวัจ ฉะเสื่อมไป ไม่สามารถเหาะได้ ปิลินทวัจฉปริพาชกจึงฉุกคิดขึ้นว่า มนต์จูฬคันธาระที่เราใช้ได้แคล่วคล่องนี้เสื่อมไปตั้งแต่พระสมณ โคดมเสด็จมา พระองค์จะต้องมีมนต์มหาคันธาระที่ยิ่งกว่า หรือเป็นเจ้าของวิชชานี้อย่างแน่นอน เมื่อคิดอย่างนี้แล้วท่านก็ เดินเข้าไปกราบเพื่อขอเรียนมหาคันธารวิชชาให้ยิ่งๆ ขึ้นไป พระบรมศาสดาตรัสว่า ถ้าจะเรียนมนต์นี้ต้องบวชเสีย ก่อน ท่านก็ไม่ลังเลเลยเพราะอยากได้วิชชาจึงตัดสินใจบวชเป็น พระภิกษุทันที เมื่อได้ฟังคำสอนของพระพุทธองค์ ความรู้ก็ ลึกซึ้งเข้าไปเรื่อยๆ เพียงไม่กี่วันก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ เป็นผู้ที่มีเดชมีอานุภาพมาก เทวดาที่เคยเสวยสมบัติร่วมกับ ท่านมาหลายชาติ เมื่อรู้ว่าท่านได้เป็นพระอรหันต์แล้ว จึงเข้า