ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พระมหากัสสปเถระ (๑)
๔๓
นี้เป็นธุดงควัตร ๑๓ ข้อโดยย่อ ฝ่ายอุบาสกได้ฟังแล้ว
บังเกิดความเลื่อมใสในท่านพระมหานิสภเถระมากยิ่งขึ้น จึง
ปรารถนาอยากได้เป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่งอย่างนั้นบ้าง และตั้ง
ความปรารถนาอยากจะเป็นผู้เลิศแห่งภิกษุทั้งหลายผู้ทรงธุดงค์
และกล่าวสอนธุดงค์ ในศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระองค์หนึ่งในอนาคตกาล
ก่อนที่พระบรมศาสดาจะเสด็จกลับวัด อุบาสกได้นิมนต์
พระบรมศาสดามาฉันภัตตาหารที่บ้านอีกครั้ง พระพุทธองค์
ตรัสถามว่า “อุบาสก ภิกษุสงฆ์สาวกของตถาคต มีจำนวนมาก
ถึงหกล้านแปดแสนรูป เธอจะนิมนต์มาฉันก็รูปล่ะ” อุบาสกผู้มี
ใจกว้างใหญ่กราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญขอภิกษุสงฆ์ทุกรูป
จงรับภิกษาของข้าพระองค์ อย่าให้เหลือแม้สามเณรรูปเดียวไว้
ในวิหาร พระเจ้าข้า” อุบาสกเมื่อรู้ว่า พระบรมศาสดาทรงรับ
นิมนต์แล้ว จึงได้เที่ยวชักชวนญาติมิตรสหาย และสัมพันธชน
ให้มาร่วมกันเอาบุญใหญ่ ช่วยกันถวายภัตตาหารเป็นมหา
สังฆทานร่วมกัน
ลองนึกดูว่า การมีโอกาสได้ถวายทานกับพระภิกษุสงฆ์
มากถึง 5,๘๐๐,๐๐๐ รูป แล้วยังไม่รวมถึงสามเณรซึ่งไม่รู้ว่าจะมี
เท่าไร การสร้างบุญในสมัยนั้นจะก่อให้เกิดมหาปีติขนาดไหน