เรื่องราวของสามเณรราหุล : หน้า 218/581

ธรรมะเพิ่งประชาช พุทธ ชิโนรส (๕) ๒๑๗ ราหุลสามเณรซึ่งเป็นโอรสของตถาคต ยังถูกทอดทิ้งขนาดนี้ เมื่อเสด็จกลับจากวัจกุฎีแล้ว โปรดให้ประชุมพระภิกษุ สงฆ์แต่เช้า และตรัสถามพระสารีบุตรเถระว่า “ดูก่อนสารีบุตร เธอรู้หรือไม่ว่า เมื่อคืนนี้ สามเณรราหุลไปนอนอยู่ที่ไหน” พระเถระทูลว่า “ข้าพระองค์ไม่ทราบ พระเจ้าข้า” “ดูก่อนสารีบุตร เมื่อคืนนี้ ราหุลไปนอนอยู่ในวัดกุฎีของเรา ถ้าพวกเธอพากัน เพิกเฉยต่อราหุลถึงเพียงนี้แล้ว ต่อไปภายภาคหน้า กุลบุตร ทั้งหลาย ผู้มีศรัทธามาบรรพชาเป็นสามเณร พวกเธอจะทำ อย่างไรกันเล่า” ครั้นตรัสดังนี้แล้ว ทรงบัญญัติสิกขาบทซ้ำอีกว่า “ให้ ภิกษุทั้งหลายนอนร่วมกับผู้ไม่ใช่ภิกษุได้เพียง ๓ คืน พอถึงคืนที่ ๔ ให้เว้นเสียคืนหนึ่ง แล้วนอนต่อไปจนกว่าจะครบ ๓ คืน แล้ว เว้นเสียอีกคืนหนึ่ง จนกว่าจะแยกที่นอนกันได้กับผู้ไม่ใช่ภิกษุ ในเวลาเย็นวันนั้น พวกภิกษุมาประชุมกัน สรรเสริญสามเณร ราหุลในโรงธรรมสภาว่า “สามเณรราหุลเป็นผู้ว่าง่ายสอนง่าย พระภิกษุบอกกล่าวเพียงคำเดียวเท่านั้น มิได้ขัดขืน ไปนอนอยู่ใน วัจกุฎีของพระผู้มีพระภาคเจ้า” พระบรมศาสดาตรัสบอกภิกษุทั้งหลายว่า “ดูก่อนภิกษุ ทั้งหลาย แม้ในอดีตราหุลสามเณรก็เป็นผู้ว่านอนสอนง่าย