ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 251/581

ธรรมะเพื่อประชll สามเณรนิโครธ (๒) ๒๕๐ ความขยันหมั่นเพียรเป็นทางมาแห่งความสำเร็จ เป็น วิริยบารมีที่นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายต่างประพฤติปฏิบัติสืบ ต่อกันมาโดยเฉพาะความเพียรในการขจัดกิเลสอาสวะออกจากใจ ซึ่งเป็นภารกิจหลักที่สําคัญของมวลมนุษยชาติ ยิ่งถ้าหากเพียร พยายามชำระกาย วาจา ใจ ให้สะอาดบริสุทธิ์มากเพียงใด เรา จะมีโอกาสหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ จากความเป็นบ่าวเป็นทาส ของพญามารได้มากเพียงนั้น ดังนั้น เราจึงต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจ สั่งสมบุญ และเพียร พยายามในการนั่งสมาธิเจริญภาวนาให้มากๆ ให้ได้บรรลุ มรรคผลนิพพานกัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “หากว่าบุคคลมีธรรมประดับแล้ว เป็นผู้สงบแล้ว ฝึก ตนแล้ว เป็นคนเที่ยงตรง เป็นพรหมจารี เลิกอาชญากรรม ในสัตว์ทั้งปวง พึงประพฤติธรรมสม่ำเสมอ ผู้นั้นก็ชื่อว่าเป็น พราหมณ์ ผู้นั้นก็ชื่อว่า เป็นสมณะ ผู้นั้นก็ชื่อว่า เป็นภิกษุ สมณะ คือ ผู้สงบกาย วาจา ใจ มาตรฐานของสมณะที่ดี ต้องสงบกายคือ มีความสำรวม ไม่คะนองมือคะนองเท้า ต้อง อนูปฆาโต ไม่เข้าไปทำร้ายใคร นอกจากนี้แล้ว สมณะยังต้อง คํานึงถึงสมณสารูป คือ จะทำอะไรต้องให้ควรแก่สมณวิสัย