ความจริงของชีวิตและความไม่เที่ยงของรูปกาย : หน้า 329/581

ธรรมะเพื่อประช รูปนันทาเถรี ๓๒๘ กับตนเองรู้สึกว่าตนเหมือนกาที่กำลังอยู่ต่อหน้านางพญาหงส์ทอง พระนางมีใจจดจ่อยินดีในรูปของหญิงนั้นมาก จะดูตรงไหน ก็งามไปหมด ทันใดนั้นเองพระบรมศาสดาทรงบันดาลให้รูป ของหญิงนั้นแก่ไปเรื่อยๆ ครั้นพระเถรีได้ทอดพระเนตรเห็นการ เปลี่ยนแปลงของร่างกาย ก็เกิดความสลดใจ รำพึงว่า “โอ รูปนี้ ไม่งามเหมือนเมื่อก่อนแล้ว” พระบรมศาสดาทรงเนรมิตรูปนั้น เสื่อมโทรมไปอีก จนกลายเป็นหญิงชราแก่หง่อม มีฟันหัก ผมหงอก หลังค่อม ทําตัวงกๆ เงินๆ ก็ทรงรู้สึกเบื่อหน่ายเหลือเกิน จากนั้นพระบรมศาสดาทรงเนรมิตรูปนั้นให้มีพยาธิรุมเร้า ถูกโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน ร้องครวญแล้วล้มลงกับพื้น นอนดิ้นทุรนทุรายกลิ้งเกลือกไปมาบนปัสสาวะ และอุจจาระ ของตน พระนางรูปนันทาเห็นหญิงนั้นแล้วเบื่อระอามาก สักครู่ หญิงนั้นก็สิ้นลมหายใจ ศพพองขึ้นอืด มีน้ำหนองไหลเยิ้ม และมี หมู่หนอนชอนไชไปตามทวารทั้ง ๙ คือ ตา หู จมูก ปาก และ ทวารหนัก ทวารเบา พระเถรีพิจารณาซากศพนั้นแล้ว เกิดความสลดสังเวช เห็นอัตภาพของมนุษย์ไปตามความเป็นจริงว่า “หญิงนี้แม้จะ สวยเพียงไร แต่ในที่สุดก็ต้องตาย ไม่ช้าความแก่ ความเจ็บ และความตาย จะต้องเกิดขึ้นกับเราเช่นกัน” คิดดังนี้แล้วจึง