ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 166/581

ธรรมะเพื่อประชา พระนันทกเถระ(๒) ๑๖๕ พันนั้นมีความสนิทสนมกันมาก และรักในการทำความดีด้วยกันมา เหมือนกับเป็นการทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขัน เกิดชาติ หน้าฟ้าใหม่จะได้พบกัน มีโอกาสได้ร่วมสร้างบุญบารมีด้วยกันอีก อยู่มาคราวหนึ่ง เมื่อถึงฤดูเข้าพรรษา พระปัจเจกพุทธเจ้า ๕ องค์ เหาะมาจากเงื้อมเขานันทมูลกะ พักอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤค ทายวันในกรุงพาราณสี ท่านได้ปรึกษาหารือกันว่า จะไป บิณฑบาตในเมือง แล้วขอความช่วยเหลือจากชาวบ้าน เพื่อ ช่วยสร้างที่พักให้ จะได้จำพรรษาที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน พระ ปัจเจกพุทธเจ้าจึงชักชวนกันเข้าไปในเมือง เดินไปด้วยอาการ สงบสำรวม ในขณะเดียวกันนั้น หัวหน้านางทาสีกำลังทูน หม้อน้ำเดินไปตักน้ำที่ท่าน้ำ บังเอิญพบพระปัจเจกพุทธเจ้าเข้า พอดี เห็นท่านกำลังเดินเข้าไปในเมือง เกิดความเลื่อมใสอยู่ใน ใจลึกๆ แต่ก็ยังไม่กล้าสนทนากับท่าน เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าเดินไปถึงบ้านของเศรษฐีท่านหนึ่ง ได้บอกความประสงค์ให้เศรษฐีทราบ แต่เนื่องจากเศรษฐีไม่มี ศรัทธา ก็บอกปฏิเสธท่านไปว่า “กระผมคงไม่มีเวลา ขอ พระคุณเจ้าทั้งหลาย ได้โปรดกลับไปก่อนเถิด ขอรับ” พระ ปัจเจกพุทธเจ้าเมื่อถูกปฏิเสธอย่างนั้น ก็ได้พากันกลับไป ใน ขณะที่ท่านกำลังออกจากเมืองนั้น นางทาสีผู้เป็นหัวหน้ากำลัง