ธรรมะเพื่อการครองเรือน : หน้า 486/581

ธรรมะเพื่อประช วิสาขามหาอุบาสิกา (โอวาท ๑๐) ៤៨៥ แต่ในที่สุดก็หย่าร้างกันไป ดังนั้นเมื่อสองคนตัดสินใจที่จะมา ครองเรือนร่วมกันแล้ว จำเป็นจะต้องมีธรรมะของผู้ครองเรือน จะมัวเอาแต่ใจตนเองเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ที่กล่าวเช่นนี้ เพราะไม่อยากให้เกิดการแตกแยกใน ครอบครัว อยากให้เป็นครอบครัวแก้ว ครอบครัวธรรมกาย ที่ ทุกคนมีธรรมะอยู่ในใจ เป็นครอบครัวตัวอย่างของโลก ครอบครัว ของนักสร้างบารมีที่ดำเนินชีวิตเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีให้แก่ ชาวโลก ซึ่งพื้นฐานของครอบครัวที่ทำให้สามีภรรยาครองชีวิต กันยืนยาว และมีความสุขนั้น คู่สามีภรรยาต้องมีทิฏฐิเสมอกัน มีศรัทธาเสมอกัน แม้จะเป็นพุทธศาสนิกชนก็ต้องมีสัมมาทิฏฐิ มีความศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา มีความเห็นเหมือนๆ กัน เพราะถ้าความเห็นไม่ตรงกันแล้ว อาจนำไปสู่ความขัดแย้งกัน และสุดท้ายก็ต้องแยกทางกัน นอกจากนั้นทั้งคู่ยังต้องมีศีลเสมอกัน อย่างน้อยมีศีล ๕ ไม่ประพฤติผิดศีลผิดธรรม ต่างคนต่างหมั่นฝึกฝนอบรมตนเอง มีความประพฤติหรือกิริยามารยาทที่ดีงาม ถ้าคนหนึ่งรักษาศีล แต่อีกคนไม่ได้รักษาศีลเลย ชีวิตคู่ก็ไม่เป็นสุข จะทะเลาะกันบ่อยๆ ครอบครัวก็ไม่อบอุ่น ไม่ช้าต้องแยกทางกัน สมสีลา คือมีศีล เสมอกันนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญ นอกจากนี้จะต้องมีจาคะเสมอกัน มีนิสัยชอบเสียสละชอบช่วยเหลือผู้อื่น ใจเป็นบุญเป็นกุศล