ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
มหาเศรษฐีกา กวฬิยะ
๔๗๐
ส่งให้นักโทษที่อยู่นอกเมืองคนนั้น”
เนื่องจากนอกพระนคร
เต็มไปด้วยอันตราย โดยเฉพาะอมนุษย์และยักษ์กินคน ถึงแม้
ราชบุรุษจะว่าจ้างด้วยทรัพย์ถึงพันหนึ่ง ก็ไม่มีใครกล้าเอาชีวิต
ไปเสี่ยง เพื่อแลกกับเงินหนึ่งพันกหาปณะ ฝ่ายภรรยาของนาย
กากวฬิยะ อยากได้เงินมาจุนเจือครอบครัว จึงปลอมตัวเป็น
ชายหนุ่ม รับอาสานําอาหารไปให้นักโทษคนนั้น โดยไม่หวั่นไหว
ต่อภยันตรายใดๆ ทั้งสิ้น
ขณะที่นางจะเดินเข้าไปสู่แดนประหารนั้น ยักษ์ชื่อ
ทีมตาละ ได้ตวาดปูนางว่า “หยุด เจ้าตกเป็นอาหารของเราแล้ว"
นางตอบสวนไปด้วยความองอาจว่า “เราไม่ได้เป็นอาหารของท่าน
เราเป็นราชทูตนำอาหารไปให้นักโทษ” ยักษ์เห็นว่าบุรุษผู้นี้
เป็นผู้มีใจงดงาม จึงกล่าวว่า “เราจะไม่กินเจ้าก็ได้ หากเจ้าสามารถ
นำข่าวไปบอกสุมนเทพว่า นางกาสีธิดาของเจ้าสุมนเทพ ผู้เป็น
ภริยาของทีฆตาลยักษ์คลอดบุตรเป็นชายแล้ว เราถูกสุมนเทพ
ทำโทษ ไม่ให้เข้าสู่สมาคมยักษ์ หากเจ้าทำให้สุมนเทพยกโทษให้
เราได้ เจ้าจะรอดตายและเราจะยกขุมทรัพย์ ๗ ขุม นี้ให้แก่เจ้า”
เมื่อเห็นว่าไม่มีทางหลีกเลี่ยง นางจำต้องรับปากโดย
พยายามนึกถึงบุญที่ได้ทำไว้กับพระมหากัสสปเถระ และศีลที่
รักษาไว้ดีแล้ว ให้มาช่วยปกป้องคุ้มครอง ให้แคล้วคลาดจาก