ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 133/581

ธรรมะเพื่อประชll พระโสณโกฬิวิสเถระ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสถามว่า “ดูก่อนโสณะ เมื่อ ครั้งเธอยังเป็นคฤหัสถ์ เธอมีฝีมือในการเล่นพิณมิใช่หรือ” พระ เถระทูลตอบว่า “อย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า” พระพุทธองค์ตรัส ถามต่อไปว่า “โสณะ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน คราวใด สายพิณของเธอตึงเกินไปก็ดี หย่อนเกินไปก็ดี คราวนั้นเสียง พิณของเธอย่อมไม่ไพเราะเสนาะโสตทั้งต่อตัวเธอเอง และผู้ฟัง ก็ไม่ชอบใจมิใช่หรือ” “อย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อนโสณะ คราวใดที่สายพิณของเธอไม่ถึงนัก ไม่ หย่อนนัก จึงได้พอดีๆ คราวนั้น เสียงพิณของเธอก็มีเสียง ไพเราะน่าฟังใช่ไหม” “เป็นอย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า” “ดูก่อน โสณะ การปรารภความเพียรก็เช่นเดียวกัน หากมีความตึงเครียด เกินไป จะเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน ความเพียรที่ย่อหย่อน จะ เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน ฉะนั้น เธอจงตั้งความเพียรแต่พอ เหมาะ จงรู้ข้อที่อินทรีย์ทั้งหลายเสมอกัน และจงถือนิมิต ในความสม่ำาเสมอนั้นเถิด” เมื่อพระเถระทราบว่าต้องแสวงหา ความพอดี คือ มีทั้งความสบายกาย และสบายใจในการ เจริญภาวนา ทําสองอย่างควบคู่กันไป ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน และ ทําให้ต่อเนื่องสม่ำเสมอ ในที่สุดท่านก็สมปรารถนาได้บรรลุ ธรรมเป็นพระอรหันต์ เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต