ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
เมณฑกเศรษฐีผู้ใจบุญ(๑)
៣៨៨
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เข้าถึง และเป็นอันหนึ่งอันเดียว
กับกายธรรมอรหัต เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ผู้บริสุทธิ์
หลุดพ้นแล้วจากอาสวกิเลสกิจที่จะทำยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ในฐานะ
ที่พวกเราเป็นสาวกของพระพุทธองค์
ควรจะต้องดำเนิน
รอยตามพระองค์ โดยใช้วันเวลาที่เหลืออยู่อย่างจำกัดนี้
สร้างบารมีทำความดีให้มีความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ เพราะเรา
ยังมีกิจที่จะต้องทำให้รู้แจ้งให้ได้ว่า เราเกิดมาจากไหน มาทําไม
อะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต และจะไปสู่เป้าหมายนั้น
ได้อย่างไร ดังนั้นทุกท่านจึงควรหมั่นฝึกฝนอบรมจิตใจให้หยุดนิ่ง
จนกระทั่งเข้าไปถึงผู้รู้แจ้งภายในคือ พระธรรมกายให้ได้
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ชาดก ว่า
“ปุญญานิ ปรโลกสฺม ปติฏฐา โหนติ ปาณิน
บุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ทั้งหลายในปรโลก”
บุญคือบ่อเกิดแห่งความสุข และความสําเร็จในชีวิต
และเป็นสิ่งที่ช่วยต่อเติมความปรารถนาให้สมหวังได้ เหมือนใน
การเดินทางไกลในภพชาตินี้ เราจําเป็นต้องมีเสบียงติดตัวไป
เพื่อหล่อเลี้ยงสังขารให้ดำรงอยู่ได้ การเดินทางไปสู่ปรโลก
จําเป็นต้องมีเสบียงคือบุญติดตัวไปด้วย จะได้ช่วยอุ้มชูชีวิตใน
สัมปรายภพ ให้พบกับความสุขสวัสดี หรือแม้กระทั่งการบรรลุ