ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชll
วิสาขามหาอุบาสิกา (พรอันประเสริฐ)
๕๐๒
พระผู้มีพระภาคเจ้าและพระอรหันตเจ้าทั้งหลาย ท่าน
เป็นธรรมที่สงบประณีต
ได้ค้นพบว่า นิพฺพานํ ปรม์ สุข นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง เป็นบรมสุข
ซึ่งจะนึกคิดหรือคาดคะเนเอาไม่ได้
จะรู้ได้เฉพาะตน และจะเข้าถึงได้ก็ต่อเมื่อปรับใจให้หยุดนิ่งไปตาม
ลำดับ จนกระทั่งเข้าไปถึงพระธรรมกายที่ชัด ใส สว่าง ซึ่งเป็น
แหล่งแห่งความสุขความบริสุทธิ์ แหล่งของสติ แหล่งของปัญญา
จนเกิดธรรมจักขุและญาณทัสสนะ เมื่อนั้นเราจะรู้เห็นทุกสิ่งไป
ตามความเป็นจริงว่า แก่นสารของทุกๆ ชีวิตคือการฝึกฝนใจ
ให้บริสุทธิ์หยุดนิ่ง เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้งเท่านั้น
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน จีวรขันธกะ วินัยปิฎก ว่า
**สตรีใดให้ข้าว และน้ำ มีใจเบิกบานแล้ว สมบูรณ์ด้วย
ศีล เป็นสาวิกาของพระสุคต ครอบงำความตระหนี่แล้ว
บริจาคทาน อันเป็นเหตุแห่งสวรรค์ เป็นเครื่องบรรเทา
ความโศก นำมาซึ่งความสุข สตรีนั้น อาศัยมรรคปฏิบัติ
ปราศจากธุลี ไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวน ย่อมได้กำลัง และ
อายุทิพย์ สตรีผู้ประสงค์บุญนั้น เป็นคนมีสุข สมบูรณ์ด้วย
พลานามัย ย่อมปลื้มใจในสวรรค์สิ้นกาลนาน”
*มก. เล่ม ๓ หน้า ๒๔๗