ธรรมะเพื่อประชา: ความสุขจากการทำสมาธิและการเจริญรอยตามพระพุทธเจ้า : หน้า 242/581

ธรรมะเพื่อประชาll สามเณรนิโครธ (๑) ๒๔๑ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบรมครูของเรา ทรงเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว มีความบริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสอาสวะทั้งปวง ได้เข้าถึงฝั่งแห่งพระนิพพาน อันเป็นแดนเกษมจากโยคะ ที่ ความทุกข์ใดๆ เข้าไปไม่ถึง จึงมีแต่ความสงบเย็น เป็นสุขล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือปนเลย เป็นเอกันตบรมสุข แต่กว่าที่พระองค์จะ บรรลุเป้าหมายสูงสุดนี้ได้ก็ต้องสั่งสมบารมีกันมายาวนานนับภพ นับชาติไม่ถ้วน พวกเราซึ่งเป็นชาวพุทธก็ต้องเจริญรอยตาม พระองค์ ตั้งใจสั่งสมความดีให้เต็มที่ หมั่นเจริญสมาธิภาวนากัน อย่างต่อเนื่อง เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน มีวาระพระบาลีที่ปรากฏใน ปัพพชิตวิเหฐกชาดก ว่า “โย ทิสวา ภิกฺขุ จรณูปปนฺนํ ปฺรกฺขิตฺวา ปญฺชลิโก นมสฺสติ ทิฏฺเจว ธมฺเม ลภเต ปส์ส์ สคฺคญฺจ โส ยาติ สรีรเภทา ผู้ใดเห็นภิกษุผู้ถึงพร้อมด้วยจรณะ ให้ท่านยืนอยู่ เบื้องหน้า ประคองอัญชลีนมัสการแล้ว ผู้นั้นจะได้รับการ สรรเสริญในปัจจุบัน เมื่อละโลกนี้ไปแล้ว ย่อมไปสู่สุคติสวรรค์” ความสุขในโลกนี้มีอยู่ ๒ ประเภทใหญ่ๆ คือ ความสุขที่ ต้องอาศัยวัตถุ เรียกว่าอามิสสุข เป็นความสุขที่เกิดจากตาได้เห็น