ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 228/581

ธรรมะเพื่อประชาชll พุทธ ชิโนรส (๖) ๒๒๗ ในขณะนั้นเอง ท้าววสวัตดีมารเห็นพระราหุลจำวัดอยู่ที่ หน้ามุขพระคันธกุฎี จึงคิดว่า พระหน่อเนื้อพุทธางกูรผู้เป็น เสมือนแก้วตาดวงใจของพระสมณโคดมนอนอยู่ข้างนอก ส่วน พระองค์บรรทมอยู่ภายในพระคันธกุฎี เมื่อเราบีบคั้นพระโอรส พระพุทธองค์ก็จะเป็นเหมือนถูกบีบคั้นไปด้วย มารผู้ลามกเมื่อ คิดแล้ว ก็แปลงเป็นช้างใหญ่แล้วเอางวงรัดศีรษะของพระราหุล และมารยังได้ส่งเสียงแผดร้องดังลั่น พระบรมศาสดาบรรทมอยู่ในพระคันธกุฎี ทรงทราบว่า ช้างนั้นเป็นท้าววสวัตดีมาร จึงตรัสว่า “ดูก่อนมารผู้ลามก บุคคล เช่นท่าน แม้มีจํานวนเป็นแสน ก็ไม่สามารถเพื่อจะทำให้ราหุล บุตรของเราเกิดความสะดุ้งกลัวได้ เพราะบุตรของตถาคตเป็นผู้ มีปกติไม่สะดุ้งกลัว ไม่มีตัณหา มีความเพียรมาก มีปัญญามาก” จากนั้นก็ได้ตรัสต่ออีกว่า “ภิกษุผู้ถึงความสําเร็จแล้ว ไม่มีความสะดุ้งกลัว ปราศ จากตัณหา ไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวนใจ ฉลาดในนิรุตติ และบท รู้จักความประชุมเบื้องต้น และเบื้องปลายแห่งอักษรทั้งหลาย ภิกษุนั้น ตถาคตกล่าวว่า มีปัญญามาก เป็นมหาบุรุษ” ครั้นพระ ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสจบ ท้าววสวัตดีมารผู้มีใจบาปก็ได้อันตรธาน หายไป เพราะคิดว่า พระสมณโคดมพุทธเจ้าทรงรู้จักตัวเรา