ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 34/581

ธรรมะเพื่อประช อัครสาวก ซ้าย - ขวา စာ အာ เป็นผู้มีความกตัญญูกตเวทิตาอยู่ในใจ จึงคิดว่า เราจะบอก อมตธรรมที่ได้บรรลุนี้แก่อาจารย์สัญชัยบ้าง เมื่อท่านรู้แล้ว จะแทงตลอด แต่ถ้าไม่แทงตลอดก็จะเชื่อพวกเรา แล้วจะตาม ไปเฝ้าพระบรมศาสดาพร้อมๆ กัน เมื่อทั้งสองมาถึงสํานักของสัญชัยก็กล่าวเชิญชวนว่า “ท่านอาจารย์ พระรัตนตรัยได้บังเกิดขึ้นแล้วในโลก เชิญท่าน อาจารย์ไปเฝ้าพระบรมศาสดากันเถิด” สัญชัยปริพาชกแม้จะรู้ ว่าตนเองไม่มีคุณวิเศษอะไร แต่เป็นเพราะทิฏฐิมานะที่เป็น อาจารย์ใหญ่ มีบริวารมาก จึงไม่ยอมไปเป็นลูกศิษย์ใครอีก ได้ กล่าวว่า “เธอทั้งสองไปกันเถิด เราไม่อาจจะเป็นศิษย์ของใครได้ การอยู่เป็นศิษย์ของบุคคลอื่น เป็นเช่นกับจระเข้ที่เขาขังไว้ใน ตุ่มนํ้า” เมื่อสัญชัยถูกลูกศิษย์เอกทั้งสองคะยั้นคะยอจะให้ไปให้ได้ จึงถามสองสหายว่า “ในโลกนี้คนโง่กับคนฉลาดอย่างไหนมีมาก กว่ากัน” ท่านทั้งสองจึงตอบว่า “คนโง่มีจำนวนมากกว่า ส่วน คนฉลาดมีน้อย” สัญชัยจึงกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น พวกคนโง่จงมา สู่สํานักของเรา ส่วนคนฉลาดจงไปสู่สำนักของพระสมณโคดม พวกเธอจงไปกันเถิด” เมื่อท่านชวนอาจารย์ไม่สำเร็จ จึงพากัน ออกเดินทางจากมา และยังมีบริวารอีก ๕๐๐ คนตามมาด้วย