ประวัติศาสตร์ชาวอารยันและทราวิฑในอินเดีย GB 405 ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา หน้า 30
หน้าที่ 30 / 249

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอการเข้าสู่ประวัติศาสตร์ของชาวอารยันที่มีต้นกำเนิดจากทำเลทางตอนใต้ของรัสเซียและการปะปนกับชาวทราวิฑที่มีลักษณะทางกายภาพใกล้เคียงกัน โดยในช่วง 1,000-1,500 ปีก่อนพุทธศักราช มีการต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างชาวอารยันกับทราวิฑ ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญในประวัติศาสตร์อินเดีย ชาวอารยันควบคุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของอินเดียและตั้งชื่อสำหรับผู้พ่ายแพ้ว่า “ทาสะ” ซึ่งแสดงถึงการเหยียดเชื้อชาติ ชาวอารยันมีวัฒนธรรมที่เจริญ และการประดิษฐ์เทคโนโลยีที่ก้าวหน้าซึ่งมีผลต่อการพัฒนาของประเทศในอนาคต

หัวข้อประเด็น

-ชาวอารยัน
-ชาวทราวิฑ
-การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม
-ประวัติศาสตร์อินเดีย
-เชื้อชาติและวัฒนธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เมื่อชาวดราวิเดียนหรือทราวิฑทวีจำนวนมากขึ้น จึงเข้าไปปะปนอยู่กับพวกนิษาทซึ่ง อาศัยอยู่ก่อนหน้านั้น และเพราะเหตุที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน คือ ผิวดำคล้ำ ผมหยิก จมูกกว้าง ริมฝีปากหนา จึงผสมปนเปกันจนกลายเป็นพวกเดียวกัน และเรียกกันเองในหมู่ชนพื้นเมืองว่า “มิลักขะ” ต่อมาราว 1,000-1,500 ปีก่อนพุทธศักราช การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญใน ประวัติศาสตร์ก็ได้ ก็ได้เกิดขึ้น เมื่อชาวทราวิทหรือมิลักขะพ่ายแพ้แก่ชาว “อารยัน” (Aryans) ที่รุก มาจากตะวันตกเฉียงเหนือของอนุทวีป ข้ามเขาฮินดูกูช ผ่านช่องแคบไคเบอร์ (Khyber) เข้าสู่ อินเดียทางแคว้นอัฟกานิสถาน แล้วเข้าแย่งชิงดินแดนของพวกทราวิฑ จนสามารถครอบครอง อินเดียตอนเหนือ ทิศตะวันออกเฉียงเหนือส่วนใหญ่ และตอนกลางไว้ได้ทั้งหมด ขณะเดียวกัน ก็ผลักดันชาวทราวิฑซึ่งไม่ช่ำชองในการสู้รบ ให้ถอยร่นหนีไปหลายทิศทาง คือ ทางตะวันออก ไปสู่ลุ่มแม่น้ำคงคาและถูกขับเลยไปทางดินแดนอัสสัม ทราวิฑอีกพวกหนึ่งหนีลงมาทางตอนใต้ ของอินเดียปัจจุบัน กระทั่งข้ามไปสู่ลังกา หลังจากมีชัยชนะเหนือชาวทราวิฑหรือมิลักขะแล้ว ชาวอารยันจึงเรียกผู้พ่ายแพ้อย่างเหยียดหยามว่า “ทาสะ” หรือ “ทัสยุ” (Dasyus) ซึ่งเป็น ภาษาสันสกฤต มีความหมายว่า ทาส คนใช้ หรือคนชั้นต่ำ พวกอารยันเป็นชนสายพันธุ์คอเคซอยด์ (Caucasoid) มีถิ่นเดิมอยู่บริเวณทุ่งหญ้า ทางตอนใต้ของรัสเซีย มีลักษณะผิวขาว ร่างกายสูงโปร่ง มีรูปหน้ายาวและจมูกโด่ง ชนเผ่า อารยันเรียกชื่อเผ่าของตนว่า อารยัน มีความหมายว่า ผู้เจริญ เพราะถือว่าเป็นชนชาติที่มี อารยธรรมแล้ว ความเจริญที่สำคัญของชาวอารยันคือสามารถจับม้าป่าที่มีอยู่มากมายใน ทุ่งหญ้ามาฝึกหัดจนเชื่องเพื่อเทียมรถสองล้อ และนอกจากจะมีม้าที่ช่วยให้เคลื่อนที่เร็วแล้ว ยัง สามารถประดิษฐ์รถรบเทียมด้วยม้าสองตัวที่มีน้ำหนักเบาเคลื่อนไหวได้คล่องตัว ล้อรถทั้งสอง ทำจากไม้ดัดเป็นวงกลม ติดกับเพลา มีดุมตรงกลางและมีซี่ล้อโดยรอบ ซึ่งนับว่าเป็น เทคโนโลยีที่ก้าวหน้ากว่าอารยธรรมสุเมเรียนที่ยังใช้ขอนไม้ต้นทำเป็นล้อและลากด้วยลา ชาวอารยันเป็นพวกโนแมด (Nomads) ที่ชอบเคลื่อนย้ายที่ ไม่ถึงกับจะเรียกว่าเป็น พวกเร่ร่อน แต่ก็อยู่ไม่ติดที่ โดยจะท่องเที่ยวตามฝูงสัตว์ที่ตนเลี้ยงไว้ไปบนที่ราบอันกว้างใหญ่ 1 คำว่า มิลักขะ แปลว่า ผู้เศร้าหมองหรือผู้มีผิวพรรณดำบ้าง เดิมที่คำนี้แปลว่า ชาวเขา แต่ภายหลังพ่ายแพ้ให้กับ ชาวอารยัน ก็กลายมาเป็นคำที่ต่ำ มีความหมายว่า คนป่าหรือคนเลวไป * สมัคร บุราวาศ, ปรัชญาพราหมณ์ในสมัยพุทธกาล, 2516 หน้า 66. 3 พวกโนแมด ได้แก่ พวกอารยันซึ่งต่อมากลายเป็นพวกเปอร์เซียร์ พวกกรีก พวกโรมัน พวกฝรั่งในยุโรป และ พวกอารยันในอินเดียพวกหนึ่ง หรือได้แก่ พวกฮั่นหรือมงโกลพวกหนึ่ง และพวกแอสสิเรียนของพวกสุเมเรียน พวกหนึ่ง สังคม อินเดีย ก่ อ น ยุ ค พุ ท ธ ก า ล DOU 21
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More