การอนุญาตพิเศษในพุทธศาสนา : หน้า 81/249

2. อันโตปักกะ ให้มีการหุงต้มอาหารในที่อยู่ของตน 3. สามปักกะ พระลงมือหุงปรุงอาหารด้วยตนเอง 4. อุคคหิตะ คือการหยิบเอาเองซึ่งของเคี้ยวของฉันที่ยังมิได้ประเคน 5. ตโตนีหูตะ ของที่นำมาจากที่นิมนต์ ซึ่งเป็นพวกอาหาร 6. ปุเรภัตตะ การฉันอาหารก่อนเวลาภัตตาหาร ในกรณีที่ตนรับนิมนต์ไว้ในที่อื่น แต่ฉันอาหารอื่นก่อนอาหารที่ตนจะต้องฉันในที่นิมนต์ 7. วนัฏฐะ ของที่เกิดหรือตกอยู่ในป่า ซึ่งไม่มีใครเป็นเจ้าของ 8. โปกขรณัฏฐะ ของที่เกิดในสระ เช่น ดอกบัว เหง้าบัว วัตถุทั้ง 8 ประการ เป็นพุทธานุญาตพิเศษในคราวเกิดทุพภิกขภัย 2 คราว คือ ที่ เมืองเวสาลีและที่เมืองราชคฤห์ แต่เมื่อทุพภิกขภัยผ่านพ้นไปแล้ว ทรงห้ามมิให้ภิกษุกระทำ พระปุราณะและบริวารของท่านคงจะได้ทราบเฉพาะเวลาที่ทรงอนุญาต จึงปฏิบัติไปอย่างนั้น เนื่องจากการอยู่กันกระจัดกระจายคนละทิศละทาง การติดต่อบอกกล่าวอาจไม่ถึงกัน ซึ่งจะว่า ท่านดื้อรั้นก็คงไม่ใช่ เพราะท่านถือตามที่ท่านได้สดับมาจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหมือนกัน เมื่อพระสังคีติกาจารย์ชี้แจงให้ท่านฟัง ท่านปุราณะก็มีความเห็นว่า “พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง มีพระสัพพัญญุตญาณไม่สมควรที่จะบัญญัติห้ามแล้วอนุญาต อนุญาตแล้วกลับบัญญัติห้าม มิใช่หรือ” เมื่อเป็นดังนี้ ความแตกต่างในทางข้อปฏิบัติ (สีลสามัญญตา) จึงเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งนั้น แต่ก็ไม่ถึงขนาดทำให้เกิดการแตกแยกเป็นนิกาย 4.1.2 การสังคายนาครั้งที่ 2 ทุติยสังคายนา ประธานสงฆ์ : ประมาณ พ.ศ.100 : มีพระยสกากัณฑกบุตรเถระเป็นประธาน พระเรวตะเป็นผู้ถาม พระสัพพกามีเป็นผู้ตอบ ผู้เข้าร่วมประชุมสังคายนา : พระอรหันตขีณาสพจำนวน 700 รูป องค์อุปถัมภ์ : พระเจ้ากาฬาโศกราช เหตุปรารภในการทำสังคายนา : วัตถุ 10 ประการ สถานที่ประชุมทำสังคายนา : วาสิการาม เมืองเวสาลี แคว้นวัชชี ระยะเวลาในการประชุม - กระทำอยู่ 8 เดือนจึงสำเร็จ 72 DOU ประวัติศาสตร์ พระพุทธ ศาสนา