ระบบวรรณะในสังคมฮินดู : หน้า 39/249

ความต้องการของผู้ชนะสงครามคืออารยัน ซึ่งเป็นกลุ่มผู้มีอำนาจในสังคม ที่ต้องการจะ แบ่งแยกกลุ่มชนที่มีชาติพันธุ์ต่างกันออกจากกันอย่างชัดเจนระหว่างอารยันกับดราวิเดียน เพื่อ ความบริสุทธิ์ของเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ของตน กล่าวคือ พราหมณ์ กษัตริย์ ไวศยะ ถือเป็น อารยวรรณะซึ่งมีผิวขาว เป็นนายเหนือชนพื้นเมืองเดิมซึ่งผิวคล้ำกว่า เรียกว่า ทาสวรรณะ หรือ ศูทร มีหน้าที่รับใช้ผู้เป็นนายคือพวกอารยัน สมัยต่อมาวรรณะได้ถูกตีความไปตามความจำเป็นทางสังคม ที่ต้องการแรงงานและ ความเชี่ยวชาญในวิชาชีพต่าง ๆ ซึ่งเป็นแต่เพียงการแบ่งหน้าที่และอาชีพให้แก่คนในสังคมเท่านั้น ได้แก่ พราหมณ์มีหน้าที่สั่งสอนเยี่ยงครูอาจารย์ กษัตริย์มีหน้าที่เป็นนักรบป้องกันชาติบ้านเมือง แพศย์หรือไวศยะมีอาชีพค้าขายสร้างเศรษฐกิจให้สังคมและศูทรมีหน้าที่ทำไร่ไถนาและใช้แรงงาน ต่อมาภายหลังเมื่อมีความเจริญทางสังคมและเศรษฐกิจอันเป็นมูลเหตุให้สังคมมีความ สลับซับซ้อน และแสวงหาความเชี่ยวชาญในวิชาชีพแขนงต่าง ๆ มากขึ้น จึงมีการแบ่งแยกออกเป็น ชนชั้นใหม่ๆ ซึ่งเป็นกลุ่มชนที่มีอาชีพการงานและกฎเกณฑ์ทางวรรณะคล้ายกัน กลายเป็น วรรณะย่อยๆ ไป โดยวรรณะที่สูงกว่าเหยียดหยามและเอาเปรียบวรรณะต่ำ ด้วยเหตุทาง ผลประโยชน์เป็นสำคัญ กล่าวคือในยุคแรกทาสซึ่งเป็นวรรณะต่ำที่ยังมีฐานะดีและเป็นที่ ยอมรับของสังคม สามารถแต่งงานกับวรรณะอื่นได้ แต่ภายหลังเมื่อระบบวรรณะขมวดเกลียว แน่นขึ้น ฐานะของทาสก็ลดต่ำลงตามลำดับ กลายเป็นพวกเลวทราม (Untouchable) และห้าม พวกทาสทำพิธีต่างๆ เช่น การเผาศพอย่างที่พวกอารยันทำ ห้ามอ่านห้ามจับพระเวท ถ้าฝ่าฝืน จะถูกตัดมือตัดหู ความรุนแรงของการแบ่งชั้นวรรณะดังกล่าวปรากฏชัดในช่วงปลายยุคพระเวท โดย พวกพราหมณ์ได้อ้างคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์คือบทสวดฤคเวทตอนท้ายที่มีใจความว่า พระพรหมสร้าง มนุษย์ให้เกิดขึ้นมาบนโลกด้วยฐานะที่ต่างกัน และมนุษย์ก็ถือกำเนิดมาจากอวัยวะที่ต่างกัน ของพระพรหมด้วย คนในวรรณะพราหมณ์ถือกำเนิดมาจากพระเศียรของพระพรหม คน วรรณะกษัตริย์ถือกำเนิดมาจากพระอังสา (บ่า) คนในวรรณะแพศย์ถือกำเนิดมาจากพระอุทร (ท้อง) ส่วนคนในวรรณะศูทรถือกำเนิดมาจากพระบาท (เท้า) บางแห่งกล่าวต่างไปจากนี้ว่า วรรณะพราหมณ์มาจากปากของพระพรหม วรรณะกษัตริย์มาจากแขน วรรณะแพศย์ซึ่ง 1 พระมหานิกร สุวรรณดี “การศึกษาวิเคราะห์หลักความเชื่อเรื่องระบบวรรณะของชาวฮินดูในประเทศไทย” วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาศาสนาเปรียบเทียบ, มหาวิทยาลัยมหิดล, 2544 หน้า 13 * สิริวัฒน์ คำวันสา, พุทธศาสนาในอินเดีย, 2534 หน้า 12-13 * พรหมศักดิ์ เจิมสวัสดิ์, พรหมสี่หน้า, 2549 หน้า 21 30 DOU ประวัติศาสตร์ พระพุทธศาสนา