ข้อความต้นฉบับในหน้า
แนวคิด
พระพุทธศาสนาอุบัติขึ้นเมื่อ 2,500 กว่าปีที่ผ่านมา โดยการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมา
สัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงทำให้ผู้คนในสังคมอินเดียสมัยนั้นละทิ้งความเชื่อเดิมในศาสนา
พราหมณ์หันมานับถือพระพุทธศาสนาเป็นจำนวนมาก การเสด็จอุบัติขึ้นของพระพุทธองค์
จึงเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์อินเดียและประวัติศาสตร์โลก
เมื่อกาลผ่านไปยาวนาน พระพุทธศาสนาได้เผยแผ่ออกไปกว้างขวางทั้งในเอเชีย
และตะวันตก ส่วนในอินเดียนั้นพุทธบริษัทยุคหลังเน้นการศึกษาพระปริยัติธรรม แต่หย่อนการ
ปฏิบัติธรรม ทำให้ความรู้ในพระธรรมวินัยไม่ถูกต้องสมบูรณ์ พระพุทธศาสนาจึงแตกออกเป็น
นิกายต่าง ๆ มากมาย และเสื่อมสูญไปในที่สุดหลังการทำลายของฮินดูและมุสลิม
ถึงแม้พระพุทธศาสนาจะสูญสิ้นไปจากอินเดียแล้ว แต่ยังไม่สูญหายไปจากโลก
เพราะผลจากการเผยแผ่ของสมณทูต 9 สาย และการเผยแผ่ของชาวพุทธในยุคต่าง ๆ ทำให้
พระพุทธศาสนาไปเจริญรุ่งเรืองอยู่ในดินแดนอื่น ๆ แทน ชาวพุทธจากประเทศต่าง ๆ ก็ได้ย้อน
กลับมาฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในอินเดียขึ้นใหม่
จากประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาที่กล่าวมาทั้งหมดทำให้ได้ข้อคิดที่สำคัญในการธำรง
รักษาพระพุทธศาสนา 2 ประการคือ
1. ชาวพุทธต้องเป็นพุทธศาสนิกชนที่แท้จริง
2. ชาวพุทธต้องไม่นิ่งดูดายเมื่อมีภัยเกิดขึ้นกับพระพุทธศาสนา และพุทธบริษัททั้ง 4
ต้องช่วยกันเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทั่วโลก เพื่อที่ว่ายามใดที่พระพุทธศาสนาบางประเทศ
เสื่อมลง ชาวพุทธจากประเทศที่มีพระพุทธศาสนาเข้มแข็งก็จะมาช่วยฟื้นฟูได้ ด้วยเหตุนี้
พระพุทธศาสนาก็จะมั่นคงสืบไปได้ยาวนาน
บ ท ส รุ ป
DOU 227