ข้อความต้นฉบับในหน้า
ออกแบบ ชี วิ ต ด้วย ตนเอง (๒)
៦៨
แล้วให้ทานเถิด เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของ
สรรพสัตว์ในปรโลก”
มนุษย์ทุกคนต่างบอกว่า รักตัวเองมากที่สุด สมดังที่
พระพุทธเจ้าตรัสว่า นตฺถิ อตฺตสม เปม ความรักเสมอด้วยตน
ไม่มี พูดง่ายๆ ก็คือ รักตัวเองมากกว่าคนอื่นนั่นเอง ส่วนจะรัก
แบบไหน รักเพียงชาติ หรือรักข้ามชาติ ก็ต้องมาพิจารณาที่
การกระทำ หากรักตัวเองอย่างแท้จริง เขาจะกลัวความตระหนี่
เป็นชีวิตจิตใจ เพราะรู้ว่าความตระหนี่เป็นภัยในวัฏฏะ กลัวจะ
ลำาบากยากจน ไม่อยากเป็นมหาทุคตะข้ามชาติ จึงรีบขจัด
ความตระหนี่ ซึ่งเปรียบเสมือนสนิมในใจออกไปโดยเร็ว
คนมีบุญจะสอนตัวเองไม่ให้ตระหนี่ เพราะคนตระหนี่
ไปเทวโลกไม่ได้ จะไปได้ต้องย่ำยีความตระหนี้ให้หลุดจากใจก่อน
ด้วยการหมั่นทําบุญให้ทานสม่ำเสมอ ซึ่งแตกต่างจากผู้ไม่รู้
ที่กลัวอดอยากยากจนจึงไม่ให้ทาน มีความตระหนี่อย่างเหนียว
แน่น เพราะเขาไม่รู้ว่า ความตระหนี่คือการทำร้ายตัวเอง ไม่ใช่
รักตัวเอง บัณฑิตกับคนพาลมองต่างมุม เข้าใจตรงกันข้าม
อย่างนี้แหละ ดังนั้นชีวิตในปรโลกของบัณฑิต จึงมีแต่สุคติ
โลกสวรรค์เป็นที่ไป
ดังเรื่องของพระโพธิสัตว์ ซึ่งสมัยหนึ่งเกิดเป็นคนยากจน