ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชน
วัน พระของชาวสวรรค์
๕๑๕
ในสังคมปัจจุบัน มนุษย์ส่วนใหญ่ล้วนตกอยู่ในโลกธรรม
๔ ประการ คือมีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสุขมีทุกข์ มี
สรรเสริญมีนินทา นี้เป็นธรรมดาที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับโลก ผู้ที่ยัง
ติดข้องอยู่ในโลก ต้องตกอยู่ในสิ่งเหล่านี้ทั้งนั้น ส่วนพระบรม
ศาสดาได้เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต บรรลุกายธรรมอรหัต
แล้ว จึงไม่หวั่นไหวในโลกธรรมทั้งหลาย ใจท่านเป็นหนึ่ง มี
พระนิพพานเป็นอารมณ์ ใจหยุดในหยุดอยู่ในกลางของกลาง
ตลอดเวลา
พอเข้าถึงธรรมที่ละเอียดตรงนั้น ก็มีพระมหากรุณาธิคุณ
ประกาศอมตธรรมไปยังสรรพสัตว์ผู้มีธุลีในดวงตาน้อย ให้ได้ดื่ม
รสแห่งอมตธรรม ได้รับรู้รับทราบว่า รสแห่งธรรมชนะรสทั้ง
ปวงเป็นอย่างไร พระอริยสาวกที่เป็นอนุพุทธะรู้ตามพระสัมมา
สัมพุทธเจ้าก็มีเป็นจํานวนมาก ที่ได้เข้าไปถึงจุดแห่งความสุข
ที่แท้จริง ดังนั้นหากเรามีธรรมะอยู่ในใจ แม้เวลามีทุกข์บังเกิด
ขึ้น ทุกข์นั้นก็จะหมดไป จะไม่หวั่นไหวในทุกข์ทั้งหลาย แต่จะมี
ความสุขที่สมบูรณ์มาแทนที่
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า
“มาวมญฺเญ ปุญฺญสฺส น มตต์ อาคมิสสติ
อุทพินทุนิปาเตน
อุทกุมโภปิ ปูรติ
ปูรติ ธีโร ปุญฺญสฺส
โถก๋ โถกปิ อาจินํ