ข้อความต้นฉบับในหน้า
วิธีตัดเหตุแห่งทุกข์
๕๕๒
ในขณะเดียวกันก็นึกสลดใจว่า วันนี้พญานกยูงกระวนกระวายใจ
เนื่องจากนางนกยูงเป็นเหตุ ไม่อาจแผ่เมตตาเจริญพระปริตรได้
จึงติดบ่วงของเรา เพราะอำนาจกามตัณหาแท้ๆ ทำให้ต้อง
ประสบทุกข์เช่นนี้ แต่ด้วยอานุภาพที่นกยูงทองแผ่เมตตาอยู่
เป็นประจำสม่ำเสมอ จึงทำให้นายพรานเกิดความสงสาร เกิด
ความรักความเมตตา อีกทั้งนายพรานก็ไม่ปรารถนาจะทําร้าย
พญานกยูงอยู่แล้ว เพราะรู้ว่านกยูงตัวนี้ประพฤติธรรม จึงได้
ปล่อยนกยูงไป
พญานกยูงจึงได้เปล่งสำเนียงเป็นภาษามนุษย์ว่า “ท่าน
อุตส่าห์เพียรพยายามดักจับเรานานถึง ๗ ปี เมื่อจับได้แล้วกลับ
ปล่อยเสีย ไม่กลัวอาชญาจากพระราชาหรือ หรือว่าวันนี้ ท่าน
งดเว้นจากปาณาติบาต” นายพรานตอบว่า “เราไม่ได้กลัว
อาชญาแผ่นดิน แต่เรากลัวผลของบาป จากการทำร้ายท่าน
ผู้ประพฤติธรรม” นกยูงพระโพธิสัตว์จึงได้แสดงธรรมว่า “ผู้ไม่
ทําปาณาติบาต และให้อภัยในสัตว์ทั้งปวง ย่อมได้รับการ
สรรเสริญในปัจจุบัน ละโลกไปแล้ว จะมีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป
ดูก่อนนายพราน สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนปรารถนาความสุข
ดังนั้นผู้ปรารถนาความสุข จึงไม่ควรเบียดเบียนใครให้ได้รับทุกข์”
นายพรานฟังดังนี้แล้ว ก็ตั้งสติพิจารณาธรรม ตามเห็น