ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
ศรัทธา พาพ้นทุกข์
๑๘๗
เพราะความหลง ผู้ใดทำความชั่วเพราะความหลง ผู้นั้นจะ
ต้องเวียนตายเวียนเกิดอยู่ในวัฏสงสารร่ำไป
ความประมาททำให้มนุษย์ต้องพบกับความทุกข์ระทม
ยิ่งพลั้งพลาดไปทำความชั่วเพราะความหลงไปสร้างกรรมที่
เป็นบาปอกุศล ย่อมมีวิบาก คือ ผลของกรรมที่นำไปสู่ในภพภูมิ
ที่รองรับอกุศลกรรมที่ได้ทำไว้ ทำให้เป็นอุปสรรคต่อการสร้าง
บารมี เป็นอุปสรรคในการดำรงชีวิตอยู่ ในการทำมาหากิน
รวมทั้งอุปสรรคที่แวดล้อมตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ
ทําให้เราเกิดความโศกเศร้าเสียใจ คับแค้นใจ ร่ำราพิไรรำพัน
ต่างๆ มีทุกข์โศกโรคภัยมาเบียดเบียน สิ่งเหล่านี้ล้วนเอาชนะได้
ด้วยบุญ คือ ต้องสร้างบารมีกันอย่างเต็มที่โดยเอาชีวิตเป็นเดิม
พันทีเดียว
ดังนั้น นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลาย จึงมุ่งสร้างบารมี
เพื่อเลิกการเวียนว่ายตายเกิดมุ่งไปสู่อายตนนิพพาน แต่การที่
จะไปสู่พระนิพพานได้ เบื้องต้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีศรัทธา
ความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย และในคำสอนของพระสัมมา
สัมพุทธเจ้า หากศรัทธาข้อแรกมีอย่างเต็มเปี่ยม ไม่ว่าอะไรก็ไม่
สามารถโยกคลอนความตั้งใจนี้ได้ ทุกสิ่งที่ตั้งใจไว้ย่อมสำเร็จได้
อย่างแน่นอน