ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
อ า จิ ณ ณ กรรม
๒๗๕
ผู้ครองราชย์อยู่ที่เกาะลังกา พระองค์ต้องทำสงครามเพื่อปราบ-
ปรามพวกทมิฬ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พระองค์ได้รับความพ่ายแพ้ เหล่า
จตุรงคเสนาและทหารหาญล้มตายเป็นจำนวนมาก พระองค์
ทรงเห็นเหตุการณ์คับขันเช่นนั้น จึงเสด็จขึ้นประทับหลังม้าตัวหนึ่ง
เสด็จหนีไปพร้อมกับพระพี่เลี้ยงคนสนิทชื่อว่าติสสอำมาตย์ จน
มาถึงป่าใหญ่แห่งหนึ่งจึงทรงลงพักเหนื่อย เนื่องจากพระวรกาย
ได้รับความบอบช้ำและทรงหิวกระหายเป็นอย่างมาก จึงตรัส
ถามอำมาตย์ว่าจะทำอย่างไรดี ติสสอำมาตย์เป็นคนรอบคอบ
จึงทูลตอบว่า “ก่อนจะหนีข้าศึกมาข้าพระองค์ได้นําอาหารใส่ขัน
ทองคําแล้วห่อผ้าไว้ พอที่จะบรรเทาความหิวไปได้” แล้ว
อำมาตย์ก็แก้ห่อผ้าสาฎกนั้นออก นำเอาอาหารมาถวายพระราชา
ของตนเพื่อให้พระองค์เสวย
แต่พระราชาทรงเป็นผู้มีศรัทธาตั้งมั่นในพระรัตนตรัย
๓
จึงตรัสให้แบ่งโภชนาหารออกเป็น ส่วน ทำให้ติสสอำมาตย์
เกิดความแปลกใจเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจทูลถามขึ้นว่า “ข้าแต่
พระองค์ผู้เป็นสมมติเทพ บัดนี้เรามีกันอยู่เพียง ๒ คน เหตุใด
พระองค์จึงให้แบ่งอาหารออกเป็น ๓ ส่วน” พระราชาเป็นผู้ให้
ทานไม่เคยขาด จึงตรัสตอบว่า “ท่านรู้ไม่ใช่หรือว่า หากเราไม่ได้
ถวายอาหารกับพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ย่อมจะ
ไม่บริโภคอะไรเลย เราต้องให้ทานก่อนแล้วจึงบริโภคทีหลัง”