การทำความดีและผลแห่งการประพฤติธรรม : หน้า 137/593

ธรร ทำความดี คือ หน้าที่หลักของมนุษย์ ๑๓๖ นอกจากนี้กิจการทั้งหลายที่ทำไป ถ้าหากยืนอยู่บนพื้นฐานของ ความถูกต้องดีงามแล้ว ย่อมจะได้รับความเจริญรุ่งเรือง และ ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน” ธนัญชานิพราหมณ์ตรองตามก็เกิดความปีติ มีกำลังใจที่ จะประพฤติธรรม สร้างความดีไปพร้อมกับภารกิจหน้าที่ที่ตน ต้องทำ ประกอบสัมมาอาชีวะโดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ต่อมา พราหมณ์เกิดป่วยหนัก ได้รับทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยไข้ จึงส่งคนไปนิมนต์พระสารีบุตร ให้มาโปรดก่อนถึงวาระสุดท้าย ของชีวิต ครั้นพระเถระมาถึงบ้าน และได้ไต่ถามอาการป่วยไข้แล้ว เพื่อที่จะแสดงคตินิมิต และความพอใจของพราหมณ์เกี่ยวกับ ภพภูมิที่จะไป ท่านได้ถามเปรียบเทียบใล่ลำาดับ ตั้งแต่นรกกับ กำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน ไล่เรื่อยไปจนถึงสวรรค์ชั้นต่างๆ ตลอด จนถึงพรหมโลกว่า อย่างไหนจะดีกว่ากัน พราหมณ์ฟังแล้วก็ บอกว่า มีความพอใจในพรหมโลก ท่านจึงแนะนำให้เจริญ พรหมวิหารธรรม ทำใจหยุดใจนิ่งจนเข้าถึงรูปฌานสมาบัติ และเมื่อถึงวาระสุดท้ายของชีวิต พราหมณ์ก็ได้ไปบังเกิดใน พรหมโลกสมความปรารถนา เราจะเห็นว่า ถึงวันเวลาล่วงมาแล้วสองพันกว่าปี แต่