ข้อความต้นฉบับในหน้า
สำรวมจิตเพื่อชีวิตที่สมบูรณ์
ย่อมไม่มีในโลกหน้า ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็น
ที่สุดแห่งทุกข์"
บัณฑิตทั้งหลาย ได้แนะนำาเรื่องการสํารวมอินทรีย์ไว้ว่า
ผู้รักในการฝึกฝนอบรมจิต ไม่พึงเป็นผู้มีนัยน์ตาลอกแลก
เหมือนลิงในป่า เหมือนเนื้อตื่นดง หรือเหมือนเด็กอ่อนสะดุ้งกลัว
ควรสำรวมอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อย่าให้ไหล
ไปตามอำนาจกิเลสที่หลอกล่อให้เราตกหลุมพราง
การสำรวมอินทรีย์ที่ดีที่สุด คือ การฝึกใจให้หยุดนิ่ง
เพราะใจที่หยุดนิ่ง เป็นเกราะคุ้มกันกระแสกิเลส ที่ไหลเข้ามาสู่
ใจของเรา หลวงปู่วัดปากน้ำท่านได้ให้ข้อเตือนใจเอาไว้ว่า
“คนเราจะอยู่ให้เป็นสุขได้ทุกหนทุกแห่งนั้น ต้องทำตาของเรา
ให้เหมือนตาไม้ไผ่ ทำใจให้หนักแน่นเหมือนแผ่นดิน ทำหูให้
เหมือนหูกระทะ ทำตัวให้เหมือนผ้าขี้ริ้ว” คือลดตัวลงต่ำเพื่อ
ยกใจของเราให้สูงขึ้น เพราะฉะนั้นแต่ละวันที่ผ่านไปควรหา
โอกาสฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งเป็นประจำสม่ำเสมอ นำใจกลับเข้ามา
หยุดไว้ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นหลุมหลบภัยที่ดีที่สุด
ที่จะทําให้เราหลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร
ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึกอย่างแท้จริง
ของพวกเราทุกๆ คน