การรักษาศีลและการทำบุญในพระพุทธศาสนา : หน้า 436/593

Dsuem ประชาช อเนกวรรณเทพบุตร ๔๓๕ เมื่อลาสิกขาแล้ว ท่านไม่ได้ประมาทในชีวิตเหมือน ชาวโลกทั่วไป ยังมีใจรักในการทําความดี ยังพอมีสมณสัญญา ติดมาบ้างคือ ท่านได้ไปปัดกวาดและดูแลศาสนสมบัติที่ลาน พระเจดีย์ ได้รักษาศีล ๕ มิให้ขาด มิให้ด่างพร้อยเป็นประจำ และยังรักษาอุโบสถศีลในวันพระอีกด้วย ท่านมักจะไปฟังธรรม ที่วัด และเที่ยวชักชวนคนอื่นๆ ให้มาทําบุญตลอดต่อเนื่อง ต่อมาเมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว พุทธศาสนิกชนได้ช่วยกันสร้างมหารัตนเจดีย์ เพื่อเป็นที่ ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธเจ้า ท่านไม่มีโอกาสได้ร่วมบุญสร้างรัตนเจดีย์ แต่ก็ยังมีจิตเลื่อมใส ได้เดินทางไปนมัสการกราบไหว้รัตนเจดีย์ที่คลุมด้วยขายทองคํา เป็นประจำ เนื่องจากตัวท่านเองเป็นคนยากจนทรัพย์ แต่ไม่จนใจ ที่จะหาบุญใส่ตัว แม้จะไม่ได้ทําทานอย่างเต็มที่เหมือนคนอื่น แต่ก็ได้ตั้งกัลยาณจิตชวนคนมาสักการะพระเจดีย์ ด้วยจิตที่ เลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะท่านได้นําหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร ให้กับสาธุชนที่ยังไม่ศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย ให้มาบูชา มหารัตนเจดีย์ของพระพุทธเจ้า โดยท่านชักชวนด้วยคำพูดง่ายๆ ว่า “ท่านทั้งหลาย พระพุทธเจ้าเป็นผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่