ธรรมะเพื่อประช : หน้า 124/593

ธรรมะเพื่อประช คุณ ธรรม ของนักปกครอง ๒๓ บังเกิดขึ้น ความรู้รักสามัคคีก็ลดลง ถ้าหากมีความลำเอียงเพราะความโกรธ ความหลงหรือ ความกลัวซึ่งเนื่องมาจากทำถูกต้องแต่ไม่ถูกใจ หรือเป็นเพราะ ความเกรงกลัวอำนาจของผู้ที่มีอิทธิพลเหนือกว่า ก็ทำให้ไม่กล้า ตัดสินใจ ระบบต่างๆ ก็จะรวน ยิ่งถ้าหากอคติเกิดขึ้นกับผู้ที่มี อ้านาจ มียศ มีตำาแหน่งสูงมากเพียงไร ผลกระทบที่จะมีต่อ ส่วนรวม ผู้ใต้บังคับบัญชา และคนรอบข้าง รวมไปถึงประเทศ ชาติบ้านเมือง และคนทั้งโลกก็มีมากขึ้นเพียงนั้น เพราะฉะนั้น การเป็นผู้ไม่มีความลำเอียง ไม่ประพฤติ ล่วงอคติทั้งสี่ จึงเป็นคุณธรรมที่สำคัญยิ่งสำหรับนักปกครอง เพราะสามารถนำพาประเทศชาติ ก้าวไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองได้ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ผู้ใดไม่ประพฤติล่วงธรรม เพราะ ความรัก ความชัง ความหลง และความกลัว ยศของผู้นั้นย่อม บริบูรณ์ดุจพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ฉะนั้น” *ดังเช่นในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชย์อยู่ ในเมืองพาราณสี สมัยนั้นพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ได้ออก จากเงื้อมภูเขานันทมูลกะ จาริกไปยังเมืองพาราณสี อาศัยอยู่ *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๔๙๘