การคิดใหม่: ผลกรรมและความรับผิดชอบ : หน้า 317/593

Bsuas l คิดผิด คิดใหม่ได้ (๑) ๓๑๖ ตนเอง เมื่อโยมพูดจบคนบาปเหล่านั้นทุกคนต่างยินดีรับคำ แต่ ครั้นตายไปแล้ว ทุกคนก็เงียบหายไปหมด ไม่มีใครมาบอกหรือส่ง ตัวแทนมาบอกโยมสักคนเดียว ท่านกัสสปะ ด้วยเหตุนี้โยมจึงได้ วินิจฉัยแน่นอนว่า โลกหน้าไม่มี สัตว์ผู้ผุดเกิดไม่มี ผลกรรมที่ทำ แล้วไม่มีผลใดๆ ทั้งนั้น” พระกุมารกัสสปเถระได้ฟังถ้อยคำของพระเจ้าปายาสิ ท่านก็นิ่งๆ พลางย้อนถามว่า “มหาบพิตร ลองฟังอาตมาเล่าให้ฟัง สักเรื่องนะ สมมติว่า มีราชบุรุษจับโจรผู้ร้ายที่มีความผิดมาก แล้วทูลพระองค์ว่า เจ้าโจรผู้นี้มีความผิดขั้นร้ายแรง พระองค์ จงลงโทษให้สาสมเถิด มหาบพิตรจึงบอกพวกราชบุรุษให้เอา เชือกมัดอย่างแน่นหนา แล้วให้โกนผมพาตระเวนไปประจานทั่ว ทุกตรอกซอกซอย จากนั้นตรัสรับสั่งให้ประหารชีวิต ราชบุรุษ จึงนำเขาไปสู่ตะแลงแกงเพื่อลงโทษ เจ้าโจรผู้นั้นขอร้อง นายเพชฌฆาตว่า ท่านเพชฌฆาต โปรดเมตตาปล่อยข้าพเจ้า ให้เป็นอิสระชั่วคราวเถิด ข้าพเจ้าขอกลับบ้านไปลาญาติพี่น้อง ที่เมืองใกล้ๆ นี้ก่อน แล้วจะกลับมาให้ท่านประหารชีวิตในภายหลัง เจ้าโจรร้ายอ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้ เพชฌฆาตผู้ซึ่ง เคร่งครัดในหน้าที่จะยอมปล่อยตัวเจ้าโจรหรือไม่ มหาบพิตร” พระเจ้าปายาสิได้ฟังเช่นนั้น ทรงตอบทันทีว่า “ท่านกัสสปะ ไม่มีทางปล่อยหรอก นายเพชฌฆาตต้องทำตามหน้าที่อย่าง