ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsual
หญิงงามเมือง
องผู้มีใจ
จงาม
๕๓๖
คราวนั้นว่า อีแพศยา เพียงครั้งเดียว ก็ยังส่งผลให้เราต้อง
หมกไหม้อยู่ในมหานรกยาวนาน
ในชาติสุดท้าย แม้ผลบุญแห่งศีล และการประพฤติ
พรหมจรรย์จะส่งผลให้เกิดในตระกูลเศรษฐีแห่งแคว้นกาสี มี
รูปสมบัติเหมือนเทพอัปสรในเทวโลก ด้วยผลแห่งศีล และการ
ประพฤติพรหมจรรย์ แต่ก็ยังมีวิบากกรรมมาบีบคั้นให้เป็น
หญิงแพศยา เราได้ถูกตั้งไว้ในตำแหน่งหญิงงามเมืองประจำ
กรุงราชคฤห์ ในที่สุด เมื่อผลแห่งบุญส่งผลเต็มที่ กรรมทุกอย่าง
ได้หมดสิ้นไป เราข้ามพ้นจากสงสารทั้งปวงแล้ว ความเป็น
หญิงแพศยาของเราก็สิ้นไปแล้ว
เราเป็นภิกษุณีผู้มีความชำนาญในอิทธิฤทธิ์ทั้งหลาย
และในทิพพโสตธาตุ มีความชานาญเจโตปริยญาณ รู้บุพเพ-
นิวาสญาณ และทิพยจักษุอันหมดจดวิเศษมีอาสวะทั้งปวงสิ้นแล้ว
ภพใหม่ไม่มีอีกแล้ว ญาณในอรรถ ในธรรม ในนิรุตติ และใน
ปฏิภาณซึ่งเป็นปฏิสัมภิทาญาณอันอุดม เราได้บรรลุแล้ว เราได้
เผากิเลสทั้งหลายแล้ว”
ดังนั้น ผู้มีปัญญาทั้งหลาย เมื่อเกิดมา ควรที่จะสั่งสม
บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง พึงสังวรระวังใจไม่ให้ขุ่นมัว เพราะหากว่า
เมื่อใครมีใจที่ขุ่นมัว ก็จะพลาดพลั้งไปสร้างบาปอกุศล ทำให้