ข้อความต้นฉบับในหน้า
มหา รถเทพบุตร
๔๒๔
นี่คือถ้อยคําของเทพบุตรองค์หนึ่ง ที่สามารถทำให้จิตใจ
ของท้าวสักกะจอมเทพหวั่นไหวได้ ในยุคเริ่มต้นของการ
ประกาศศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของพวกเรา ตอนนั้น
พระอินทร์ยังประมาทในการเสวยทิพยสมบัติอยู่ ยังไม่ได้โอกาส
บำเพ็ญบุญกับพระอริยเจ้า ผู้เป็นทักขิไณยบุคคลอันเลิศ
บุญกุศลที่เคยทําเอาไว้ในอดีต ซึ่งส่งผลให้ได้มาเป็นท้าวสักกะ
จอมเทพนั้น ก็ไม่ได้ทำถูกเนื้อนาบุญ แม้จะได้รับการยอมรับให้
เป็นจอมเทพผู้ปกครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ แต่เมื่อเทียบรัศมีกาย
อายุขัย เทพบริวาร หรือทิพยปราสาทกับเทพบุตรผู้มีบุญอื่นๆ แล้ว
เทียบกันไม่ได้เลย
โดยเฉพาะในยุคแรกๆ รัศมีกายของพระอินทร์ จะด้อย
กว่าทวยเทพที่ขึ้นไปใหม่เพราะเทพเหล่านั้นได้ทำบุญถูกเนื้อนาบุญ
คือได้ทําบุญกับทักขิไณยบุคคล มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นต้น
จึงทำให้ได้ทิพยวิมานที่ใหญ่โตโอฬาร อายุขัยยืนยาวกว่า คือ
เมื่อหมดอายุขัยจากสวรรค์ชั้นนี้ ก็จะจุติไปอุบัติในชั้นสูงๆ ขึ้นไป
เวียนวนอยู่ในชั้นกามาวจรภูมิจนกว่าจะหมดบุญ บางท่านไม่ยอม
กลับลงมาเกิดเป็นมนุษย์อีก ท่านได้ประพฤติธรรมต่อในสวรรค์
แล้วจึงไปอุบัติในพรหมโลก บางท่านเจริญสมาธิภาวนาจนได้
บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในพรหมโลกก็มี